Asil, akıllı ve ayrıcalıklı gibi göstermeye çalıştığımız bir tür olan köpeklerin bazıları emin olun ki dışkı yemeye bayılıyor. Yabancı dışkılar, kedi kumu kapları ve hatta kendi atıkları onlara atıştırmalıklar sunuyor. Bazı köpekler kendilerini bükebilme ve büyük tuvaletlerini çıktığı gibi silip süpürme özelliğiyle biliniyor ve bu türler atığın çöpe atılmasını tamamen reddediyorlar.
Peki, neden bazı köpekler dışkılarını silip süpürürken diğerleri dışkıya burun kıvırıyor? Aslında bunun tek bir cevabı yok ancak oldukça makul birkaç neden var.
Veteriner davranış bilimcisi ve Kaliforniya Üniversitesi’nde profesör olan Doktor Benjamin Hunt, 2012’de 3000 hayvan sahibinin katıldığı bir anket çalışması yayımladı. Araştırmasında katılımcı köpeklerin %16’sının en az beş kere koprofaji -dışkı yeme- davranışında bulunduğunu gözlemledi. Bu köpeklerin hemen hemen hepsi başka köpeklerin çıkarttıklarını yalayıp yutuyordu. İlginç bir şekilde suçlu köpeklerin yarısından fazlası masalardan yemek aşıran “açgözlü yiyiciler” olarak tanımlanmıştı. Hunt ayrıca çok köpekli evlerde bu davranışla daha çok karşılaştığını farketti. Bunun nedeni muhtemelen arka bahçenin adeta bir açık büfe olmasıydı.
Dışkıyı böylece iştahla yiyen köpeklerin büyük ihtimalle ortak bir noktası var: Anneden gelen alışkanlıklar. “Yavrular doğduklarında idrar ve dışkı yapabilecek gerekli reflekslere sahip olmuyor bu yüzden annenin bunlar için yavruyu uyarması gerekiyor” diyor Turf Üniversitesi Cumming Medikal Veteriner Okulu’nda profesör olan Nick Dodman. Anne yavrularının arkasını yalıyor ve ne çıkarırlarsa yaylayıp yutuyor. Ayrıca “yuvayı” temizlemek için büyük dışkıları yiyor. “Yavrular bu dışkı yiyen anneler tarafından karşılanıyor, bu nedenle onlar için bu, herkesin yaptığı bir şey haline geliyor.”
Bazıları sonradan bu alışkanlıkları bırakırken diğerleri dışkı yemeye devam ediyor ancak kalmış dışkılara göre taze olanları tercih ediyorlar (Hunt’un çalışmasında çoğu dışkı tadımının ilk 24 saat içinde yapıldığı belirtilmiş). Dodman’ın teorisine göre kalıntısı az olan bir beslenme daha lezzetli ve yumuşak bir dışkı sağlıyor ve yüksek lif içeren bir menüye geçmek dışkıya karşı isteksizliğe yol açabiliyor. “Dışkı dokusu tamamen farklı oluşuyor. Güzel tatlı bir diş macunu yerine tat daha çok bir mukavvaya benziyor.”
Tabi ki bu durum köpeğinizi başkalarının kalıntılarını silip süpürmesine alıkoymuyor. Dodman “bu bir bakıma aslında sigarayı bırakmak gibi bir şey” diyor.
Eğer beslenme değişikliği işe yaramazsa siz en iyisi atıkları sıkı sık dışarı çıkarın, böylece dışkılar onları cezbedemez. Kaniş cinsi bir köpek edinmek de bir başka seçenek. Zira Kanişler, Hunt’un çalışmasındaki tüm köpeklerin arasında dışkıya yaklaşmaya bile teşebbüs etmeyen tek cins.
