BİZE ULAŞIN
Münir Özkul için ilk tören Muhsin Ertuğrul Sahnesi’nde düzenlendi. Teşvikiye Camii’nde öğle namazına müteakip kılınan cenaze namazından sonra Özkul’un cenazesi Bakırköy Mezarlığı’nda toprağa verildi.
93 yaşında hayatını kaybeden Türk sinemasının usta ismi Münir Özkul için Teşvikiye Camii'nde cenaze töreni düzenlendi. Törene Başbakan Binali Yıldırım, Kültür ve Turizm Bakanı Numan Kurtulmuş, CHP Milletvekili Akif Hamza Çebi, Beyoğlu Belediye Başkanı Ahmet Misbah Demircan, Büyükçekmece Belediye Başkanı Hasan Akgün, Özkul'un eşi Umman Özkul, kızı Güner Özkul, sanatçılar Haldun Dormen, Demet Akbağ, Hamdi Alkan, İzzet Günay, Selami Şahin, Nuri Alço, Ahmet Arıman ve çok sayıda ünlü isim katıldı. Bir grup Fenerbahçe taraftarı cenaze namazı öncesi takımlarının şapkasını giyerek Özkul'un tabutu başında saygı duruşunda bulundu. Cenaze namazını İstanbul Müftüsü Hasan Kamil Yılmaz kıldırdı. Yılmaz, cenaze namazının ardından yaptığı konuşmada, "Türk milletinin gözü yaşlı. Çok değerli bir sanatçıyı ebediyete uğurluyoruz" dedi.
Helallik alınmasının ardından Özkul'un cenazesi cenaze aracına götürüldü. Kalabalık avluya sığmazken, cenaze aracı uzun süre kalabalık nedeniyle camiden ayrılamadı.
Ardından Özkul'un cenazesinin bulunduğu araç Bakırköy Mezarlığı'na doğru yola çıktı. Bu sırada cenazeye katılanlar Özkul'u alkışlar ve "Mahmut Hoca, Habamam, güm güm güm" sloganlarıyla uğurladı.
Münir Özkul'un naaşı Teşvikiye Camii'nde kılınacak namaz için getirildiğinde halk cenazeye katılabilmek için uzun kuyruklar oluşturdu.
İŞTE CENAZEDEN KARELER:
Muhsin Ertuğrul Sahnesi’nde arka plana konulan Hababam Sınıfı karesi dikkatlerden kaçmadı. Fotoğrafı görenler gözyaşlarına hakim olamadı.
ERHAN YAZICIOĞLU
Bizim oyunumuz erken biterdi, onun oyunun finalini seyretmek için, tiradını bir kez daha izlemek için koşa koşa gelirdik. Ben çok şanslıyım, dublajda beraberdik. Tek mikrofon dönemiydi o zaman, herkes yanyana mikrofona sokulur ve biz gençleri korurdu Münir abi.
Son derece dakik bir insandı. Gelir sakin sakin işini yapardı. O dönemin insanları bambaşkaydı. Biz mumla arıyoruz o insanları.
İLYAS SALMAN
Veda ediyoruz ama ayrılmıyoruz. Kısa vadeli bir ayrılık olacak. Belki iki üç saat bir törenle yad etmiş olacağız onu. Ama o yaptıklarıyla yaşamaya devam edeceğiz.
Sersem Kocanın Kurnaz Karısı ile başladım tiyatroya. Şehir Tiyatrosu'ndan sonra Arzu Film'in kadrosunda, Adile Abla, Şener Abi, Münir Özkul, İhsan Yüce... Ama Münir abinin yeri çok farklıydı. Sofu değildi ama sufi idi. Yaşamın kıymetini bilirdi.
Sefil Bilo'yu çekerken Cihangir'de oturdu. Arabayla gider alırdım onu. Yolda Yunus Emre'den şiirler okuturdu bana. Münir abinin beyni bedeninden büyüktü.
NURİ ALÇO:
Bütün evlerin, Türkiye'nin gülen yüzüydü. Onu seyretmek bambaşka. Üç nesile de bakın, evlerin içinde olan bir insandı. Adile Abla ve Münir Abi'yi unutmak mümkün değil. Disiplin, saygı, sevgi... Kendisinden küçük olanlara bile hoş sohbetti, ayrımcılık yapmazdı. Saygıyı ben onlardan öğrendim. En sonda evine gittim, kendisini ziyaret etmiştim. Orada bile 'tanıdın mı' dedim, gayet gülen yüzüyle kafasını salladı. Ama son zamanlarda böbreklerine taşın gelmesi biraz zorlaştırdı hayat yaşamını. Yeri doldurulamayacak çok büyük bir insan.
TUNCAY AKÇA:
Bizim için önce babamızdı, sonra ustamızdı, sonra hocamızdı. Ona veda etmiyoruz biz. Biz onu kalbimizde, filmlerinde seyredeceğiz. bizim içi o ayrılmadı.
Benim için çok ayrı bir yeri var. Sinemaya girişimde ne kadar Ertem Eğilmez'in hakkı varsa Münir Baba'nın da hakkı var. Bize öğretmenlik, abilik, babalık yaptı. Değerlerimizi tek tek kaybediyoruz. Sözün bittiği yer, başımız sağ olsun.
Önce Hababam'da şemsiyeyi verdi, dalga geçtirdi. Daha sonra Bizim Aile'de oğlunu oynadım. Ama burada da ağlayacak durumdayız. Hocamızı, babamızı kaybettik.
Rahmetli Kemal abinin vefatında 'Ateş Hattı' diye program vardı. Ama o zaman bu kadar rahatsız değildi, gözleriyle hafif de olsa konuşuyordu. Rahmetli Kemal abi vefat etmeden evvel bir gece yapıldı. Bütün sanatçılar geldi ona vefasını gösterdiler. Ama bugün o vefasızlık var gibi geliyor bana...
AHMET ARIMAN:
Sahne arkasında onu seyretme şerefine nail olmuş bir insanım. Benim sinemaya gelmemdeki en büyük neden Münir abidir. Münir abi, tam bir aile babası, şerefli bir aile babası.
Fakat özel hayatında o kadar naif, sevecen, mütevazı bir insan. O hasta yatağında seyrettim, bakanlar falan ziyarete geldi. Orada bile o kadar mütevazı duruyor ki.
Adile Naşit bizim annemiz, Münir Özkul babamızdı. Adile Naşit, kanserden ölen oğlu yerine koymuştu beni. Ertem abinin yanına o getirdi.
Burada mesela ben televizyonda bazen, bazı spikerler 'bunadı' dediler. İnanın bana Münir abi yaşlanmış olabilir ama ben asla bunadığını düşünmüyorum. O yüzden 'bunama' kelimesini kullanmasınlar.
14 MART'TA ANMA...
Özkul’un vefat ettiği gün kırılan kolundan dolayı ameliyat olan ve bu sebepten dolayı cenazeye katılamayacak olan Ferhan Şensoy da 14 Mart’ta bir tören düzenleyecek.
MÜNİR ÖZKUL KİMDİR?
15 ağustos 1925 tarihinde İstanbul Bakırköy'de doğan Münir Özkul küçük yaşlarda tiyatroya merak sardı. Özkul, İstanbul Erkek Lisesi'nden mezun oldu. Bir süre İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi'ne ve Edebiyat Fakültesi Sanat Tarihi Bölümü'nde eğitimine devam etti.
OYUNCULUĞA HALKEVİ'NDE ADIM ATTI
Eğitiminin tamamlayan Özkul, Bakırköy'de bulunan Halkevi'nde oyunculuğa adım attı. İlk amatör sahne deneyimlerini burada gerçekleştiren Özkul, İstanbul Devlet Tiyatrosu'nda bir süre oynadıktan sonra Ankara Devlet Tiyatrosu'na geçti.
Ses Tiyatrosu'nda sergilenen oyunlarda rol almaya başladı. Ardından özel bir tiyatro olan Küçük Sahne'ye geçti. Burası Özkul'un yükselişinde bir dönüm noktası oldu.
MUHSİN ERTUĞRUL'UN GÖZÜNDEN KAÇMADI
Yeteneği Muhsin Ertuğrul'un gözünden kaçmayan Özkul, Küçük Sahne'de birçok başarılı oyunlarda da yer aldı.
Bu dönemde John Steinbeck'ten Fareler ve İnsanlar (1951), John Millington Synge'den Babayiğit, George Axelrod'dan Yaz Bekarı (1954), John Patrick'ten Çayhane (1955) gibi oyunlarda oynadı. Daha sonra İstanbul Şehir Tiyatroları'nda (1958-59), Ankara Devlet Tiyatrosu'nda (1959-60) ve Aksaray'daki Bulvar Tiyatrosu'nda arkadaşlarıyla kurduğu kendi topluluğunda (1960-62) çalıştı.
FİLM SETLERİNE TESADÜFEN GEÇTİ
1963-67 arasında çeşitli topluluklarla turnelere çıktı; zaman zaman sahneden uzak kaldığı dönemler oldu. Yer aldığı özel tiyatrolarda Sadri Alışık, Cahit Irgat, Nevin Akkaya ve Şükran Güngör gibi oyuncularla görev aldı.
Tiyatro sahnelerinden "tesadüfen" film setlerine geçişi 40'lı yılların sonuna denk düşen Özkul, askerliğini yaptığı dönemde, "Vatan ve Namık Kemal" adlı filmde yönetmen asistanlığı yapan arkadaşı Sırrı Gültekin'i ziyaret için Yeşilçam'a gittiği birgün ilk defa bir filmde figüran olarak rol aldı.
Üniformalı bir figüran arayışı içinde olan arkadaşının ricasını kırmayarak, biraz da komik bir anı olsun diye kamera karşısına geçti ve rol aldığı yüzlerce filmle, Türk sinemasına damgasını vuran önemli karakter oyuncuları arasına girmesini sağlayacak sinema serüveni böylece başlamış oldu.
ÖDÜLLERİ
1967-İlhan İskender Armağanı
1972-9. Altın Portakal Film Festivali, En İyi Erkek Karakter Oyuncu Ödülü
1991-Dümbüllü Ödülü
1997-Altın Kelebek Ödülleri Onur Ödülü
1999-Dokuz Eylül Üniversitesi, Güzel Sanatlar Fakültesi Sahne Sanatları Bölümü "Muhsin Ertuğrul Tiyatro Emek Ödülü"
2004-37. Sinema Yazarları Derneği Ödülleri Onur Ödülü
2006-Uluslararası İstanbul Tiyatro Festivali Onur Ödülü
2014-18. Afife Tiyatro Ödülleri, Muhsin Ertuğrul Özel Ödülü
2015-T.C. Cumhurbaşkanlığı Kültür ve Sanat Büyük Ödülü
