Kanayacaktı yine içimin 'Sen' adlı yarası,
biliyordum.
Her kaçırışında bakışını,
yüreğim yeniden burkulacaktı.
Oysa,
toprak olmak istedim gölgenin düştüğü.
Ne sınırı vardı acının ne de sırası,
zaten hiç olmadı sonrası...
En çok sana ıslandı gözyaşım,
tıklım tıklımdı /
ve yine iyi biliyordum ki,
senin en çok sevdiğim yanın,
benim yanımdı.!