İzmir’de, geçirdiği rahatsızlığın ardından 6 yıl içerisinde 80 kilodan 220 kiloya ulaşan 40 yaşındaki Zöhre Gezek, tüm ihtiyaçlarını 15 metrekarelik tek göz odada oturarak karşılıyor. Risklere rağmen ameliyat olmak istediğini söyleyen Gezek, “Ben ölmeye de razıyım. Zaten yaşayan ölü olmuşum” dedi.40 yaşındaki İzmirli Zöhre Gezek, 6 yıl önce bacaklarında oluşan şişlikler nedeniyle yürüme güçlüğü çekmeye başladı. Çeşitli hastanelere gitmesine rağmen bir sonuç alamayan Gezek’in bacaklarındaki şişlik günden güne büyüyünce, Gezek yerinden kalkamaz hale geldi. 6 yıl içerisinde 80 kilodan 220 kiloya ulaşan iki çocuk sahibi Gezek, 15 metrekarelik odada tek başına yaşıyor. Yemek, tuvalet ve yıkanma ihtiyaçlarını ailesinin yardımıyla oturduğu yerde karşılayan Gezek, durumu nedeniyle ailesiyle aynı evde yaşayamıyor. Hayata yeniden dönebilmesi için riskli olsa bile ameliyat istediğini belirten Gezek, “Ne olursa olsun ameliyat istiyorum. ‘Ölme riskin var’ diyorlar. Ben ölmeye de razıyım. Zaten yaşayan ölü olmuşum” diye konuştu.“GÜNDEN GÜNE KİLO ALMAYA BAŞLADIM”6 yılda geldiği durumu anlatan Gezek, şunları söyledi: “Çok iyiydim. Sağlıklıydım. Birden bire bacaklarımın arasında şişlik oldu. Ne ‘yağ bezesi’ dediler, ne de ‘kitle’ dediler. Uyuşuk hale geldi, taş gibi oldu. Yürümeme engel oluyordu. Umutla operasyon yapacaklarını düşündüm. O zamanlar normaldim. Doktorlara şişlikleri gösterdiğimde bir şey yapmadılar. Bir tane ağrı kesici verdiler. 6 sene içerisinde de günden güne kilo almaya başladım. Hareket edemeyince oturmaya başladım ve 220 kiloya ulaştım.”“NE OLURSA OLSUN AMELİYAT İSTİYORUM”Riski ne olursa olsun ameliyat olmak istediğini söyleyen Gezek, şuanda yaşayan bir ölü olduğunu ifade etti. Hayatını tek göz odada geçiren Gezek, şöyle konuştu: “Çoluk çocuk canı isteyince geliyor. Gecem, gündüzüm, tuvalet, banyo ihtiyacım, her şeyim burada. Hastaneye yatırıyorlar ama bir sonuç alamıyorum. İlk başta sevindiriyorlar. Diyet veriyorlar. Uymaya çalışıyorum. Liste veriyorlar ama listede yazanları ömrümde yemedim. Çünkü maddi durumum yok. Özürlü maaşı da almıyorum. Üstten gelişi güzel tedavi ediyorlar. ‘Ameliyat yapacağız’ diyorlar, sonra da ‘riskin çok’ diyorlar. Eşim de imza atmak istedi, ben de imza atmak istedim. Ne gelirse Rabbimden gelir. Ben razıyım. Bir umutla gidiyorum, sonra o umudumu kaybediyorum.”“BU BİZİM SON ŞANSIMIZ”Zöhre Gezek’in yanına gün içerisinde gelerek ihtiyaçlarını karşılayan eşi Raci Gezek ise “Eşimin ameliyat olmasını istiyorum. Artık bu bizim son şansımız. Hastamı bir yere götüremiyorum. Obez olduğu için normal ambulansla zaten hastaneye götüremiyorum. Gelen ambulans da iki günde anca geliyor. Gelene kadar eşimin ağrılar yüzünden attığı çığlıkları biz biliyoruz” dedi. Raci Gezek, maddi durumları olmadığı için eşine engelli maaşı bağlatmaya çalıştıklarını ancak Zöhre Gezek’in ağır engelli olmadığı belirtilerek, yüzde 32 engelli raporu verildiğini kaydetti.