Olimpik sporlar genellikle geleneksel sporların modern uyarlamalarını içerir. Yayılım ve etki alanı olarak geniş ve maddi değerler açısından büyük birçok spor federasyonu da kökleri yüzyıla uzanan branşları içermektedir. Ancak spor doğrudan insan ve doğa arasındaki uyum ve mücadelenin etkileşimidir. Bu anlayışa dayalı olarak türetilen modern spor anlayışları da mevcuttur. Bu spor dalları federasyon veya organizasyon olarak olimpiyat oyunları seviyesinde olmasa da etki alanları giderek genişlemektedir. Parkur sporu da 2024 Paris Olimpiyatları'nın kıyısından dönmüş yenilikçi bir spor anlayışıdır.
Parkur sporu, şehir ve doğal ortamda karşılaşılan engelleri en akıcı, hızlı ve etkili şekilde aşmayı amaçlayan modern bir spor branşıdır. Parkur sporu içerisinde rotalar bir araç olarak görülür. Bu sebeple engel içeren branşlarla anılmaz. Çünkü parkur sporunda engeller uyum sağlamanın anahtarıdır. Temelinde engelleri aşmaktan ziyade çözüm üretmek mevcuttur. Şehir ve doğal ortamlarının ana parkur rotası arasında yer almaları bu anlayışın sonucudur.
Parkurlardaki öngörülemezlik ve sporcuların çoğunlukla kendi fiziksel şartlarını güçlendirmelerini sağlar. Zemin ve pist koşulları görece önemsizdir. Sporcular fiziksel ve zihinsel engellere maruz kalır. Fiziksel kabiliyetlerin zihinsel bir çözüm üretmesi sağlanır.
Parkuru geleneksel sporlardan ayıran önemli bir nokta felsefesidir. Oyunun kurallarına odaklanmaz; sporcunun kabiliyetlerine odaklanır. Parkur içerisinde zıplamanın yanı sıra; koşmak, tırmanmak, sıçramak, tutunmak, dengede ilerlemek, yuvarlanmak ve uyum sağlamak gibi uygulama ve adaptasyon sürecini içerir. Sporcular rekabet sırasında gelişim gösterir. Önceden çalışılabilecek kısımları yarışma koşullarına göre sınırlıdır.
Parkur, verimlilik ve fonksiyon temellidir. Akrobasi ve estetik performans kaygısı taşımaz. Freerunning ile farklılık taşır.
Parkur sporu, doğa ve şehir koşulları içerisindeki öngörülemez engellerin arasında yapılır. Ayrıca alt varyasyonlar olarak salon ve pist versiyonları da mevcuttur. Ancak doğum yeri olarak "sokaklar" kabul edilir. Parkur kuralları içerisinde ana amaç bir noktadan diğerine en hızlı biçimde ulaşmaktır. Bu konuda koşma vb. sporlardan ayrılan noktası kıstasın hız olmasıdır. Sporcular kabiliyetleri neticesinde arzu ettikleri manevra ve kestirmeleri kullanmakta özgürdür. Fiziksel olarak güç, çeviklik, esneklik ve patlayıcılık gerektirir.
Ayrıca parkurda ne kadar enerji tüketileceği sporculara bağlıdır. Aynı rota üzerinde aerobik veya anaerobik bir tarz tercih edilebilir. Bir duvarın etrafından dolanmakla üstünden atlamak arasındaki enerji sarfı tamamen sporcunun alacağı bir karardır. Parkur sporunda beden “şehir içindeki doğal hareket aracı” olarak görülür.
Parkur sporunda temelde 6 hareket prensibi mevcuttur. Bunlardan ilki koşudur. Parkur sürekli akış gerektirir. Bu sebeple hızlanma ve koşma parkurun bütün sürecinde mevcuttur. Diğer prensipler koşunun sürmesini destekler. Bunlar arasında zıplama, tırmanma/tutunma, engel aşma, yuvarlanma ve denge yer alır. Bu aşamaların ayırt edici özelliği sabit bir akışa sahip olmamalarıdır.
Örneğin uzun atlama sporundaki gibi hızlanma, zıplama, uçma ve iniş gibi bir düzene sahip değildir. Öncelik sırası yoktur ve parkurun gerekliliklerine göre kullanılır.