Aslında kanepede bir elimizle göbeğimizi kaşırken, diğer elimizle onu çok özlemişiz gibi Whatsapp mesajları atmayı bir kenara bıraksak? Arabaya atlasak, ''Geçiyordum, bir yüzünü göreyim dedim.'' gibi beyaz yalanlarla kapısını çalsak mesela?
Buluşmalara bakkala gidermiş gibi gitmesek? Hatta bahsi arttırıyoruz; haftasonu üniversite arkadaşları ile buluşuyormuşuz paspallığını bile bıraksak mesela?
Sosyal ortamda birlikte takılmanın bir şekilde buluşmaya dönüşeceğini düşünmesek? Doğru kadının/erkeğin bir şekilde karşımıza çıkacağına kendimize inandırıp, çabalamaya üşenmesek?
Farkındayız; herkes arabanın kapısını kendisi açabilir, kapatabilir.
Diyelim ki kolunuza güzel bir hanımefendi/yakışıklı bir beyefendi taktınız, sokakta yürüyorsunuz; ve bir arkadaşınıza rast geldiniz. Başladınız muhabbete...
Güzel güzel flörtleşiyorsunuz işte, bu buluşmalarda lütfen 2015 yılında yaşadığınızı bir an için aklınızdan çıkarın...
Karşılıklı kahve içerken, yemek yerken ikide bir Twitter'ı kontrol etmek, -amacınız şirin bir kedi caps'i bulmak ve ona göstermek bile olsa hiç şık değil...
Dönün kardeşim 90'lara! Karşınızdaki ile sohbet edin, yemeğin tadını sorun, en çok hangi kahve dükkanının kahvesini sevdiğini sorun, vesaire...