Kahramanmaraş merkezli depremde en çok etkilenen şehirlerden biri olan Hatay'da yaşayan Yabancı uyruklu Fatma Umro, enkaz altında geçirdiği üç günün ardından kurtarıldı. Sağ bacağını kaybeden genç kadın, depremden 4 ay sonra eşinin kendisinden ayrıldığını iddia ederek, 4 yaşındaki kızından ayrı kaldığını ve boşanmanın ardından Antalya'ya yerleştiğini ifade etti.
Depremde yaşadıklarını anlatan Fatma Umro, şöyle konuştu: "Depreme yakalandım, yaralandım. Sağ tarafımdan sakat kaldım. Bir süre sonra eşimle ayrıldık. Durumum nedeniyle kızımı aldı ve orayı terk edip buraya geldim. Hayat burada çok zor. Çünkü yalnızım. Her şey çok zor. İş yapmak istesem bile sağlık durumum el vermiyor. Burada tek başımayım ve kimsem yok."
2020 yılında evlendiğini dile getiren Umro, "Depremden dört ay sonra eşimle yollarımız ayrıldı. Resmi bir evlilikti. Bir çocuğumuz oldu. Bir kızım var. Dört yaşında. Benimle konuşmuyorlar ama burada olduğumu biliyorlar" ifadelerini kullandı.
Depremden sonra ilk iki gün enkaz altında beklediğini anlatan Umro, "Üçüncü gün Ankara'dan gelen ekipler beni çıkardı. Sabah 08.00'den öğleden sonra 14.00'e kadar uğraştılar. Yaklaşık üç gün enkaz altında kaldım. Ama korkmadım. Çünkü sürekli Kur'an okuyup dua ediyordum. Acı hissetmedim. Sadece soğuktu" dedi.
Genç kadın, yaşam mücadelesini şu sözlerle sürdürdü: "Evlendikten sonra Hatay'a geldim. 10 yıldır Türkiye'deyim. 2016'da Türkiye'ye ilk önce eski eşimle geldim. Daha sonra ayrıldık. İkinci evlilik yaptım. Depremden sonra tekrar buraya döndüm. İki yıldır Antalya'dayım. Bir giyim mağazasında çalışıyordum. Günlük 400 lira alıyordum. Sonra iş verenler Suriye'ye dönünce işten ayrıldım. Burada kaldım. Önceden bana yardım eden bir arkadaşım vardı ama o da Suriye'ye gitti. 10 gündür kimsem yok. 27 yaşındayım. Dört kız kardeşiz, bir de erkek kardeşim var. Annem ve babam Suriye'de."
En büyük isteğinin çocuklarına kavuşmak olduğunu söyleyen Umro, duygularını şu sözlerle ifade etti: "Tek istediğim kızımın yanına dönmek, sağlığıma kavuşmak ve normal bir hayat kurabilmek. Çocuklarımı özlüyorum. Yanımda olmalarını istiyorum. Onların güvende olmalarını istiyorum. Çocuklarımı daha çok sevdim. Eğer bir fırsat varsa onları görmek istiyorum. Onlarla birlikte kalmak istiyorum. Sorunlar çok ağır olduğu için bana çok fazla yardım etmiyorlar. Bu protez de çok ağır. Yürümekte zorlanıyorum çünkü ağırlığı çok fazla."