Sporcular için sportif aktivitelerin yoğunluğundan bağımsız olarak sporun bir yaşam tarzı olarak algılanması en verimli yöntemdir. Spor fiziksel ve zihinsel sağlık için kritik öneme sahiptir. Ancak sporun faydaları uzun vadede hissedilebilecek biyolojik bir süreçtir. Spor felsefesi de bu temeller üzerine kurulur. Zaman ayırma, bireyin öz farkındalığının gelişmesi ve kişisel gelişimin bir parçası olarak tasarlanır. Bütün bu elementler spor anlayışının oturmasını sağlar. Spordan verimin arttırılması ve performansa olan yansıması da sporun bu temeller üzerine süreklilik kazanmasıyla gözle görülür hale gelebilir. Sporda dayanıklılık bireysel ilerlemenin gözlem alanlarından birisidir.
Sporda dayanıklılık, sportif aktivitenin yorgunluğu ve yoruculuğuna karşı fiziksel olarak geliştirilen toleranstır. Antrenman ve performans sürecinin tamamına etki eder. Dayanıklılık geliştirme İki türde incelenir. İlk olarak kardiyo-vasküler sistemin geliştirilmesidir. Kardiyo-vasküler sistem vücuttaki kalp ve damarı içeren dolaşım sistemini içerir. Besinlerin enerjiye dönüştürülmesini sağlar. Vücudun oksijeni tüm kaslara ve uzuvlara iletilmesinde dolaşım sistemi aktif roldedir. Dayanıklılığın geliştirilmesiyle yüksek efor indeksinde gerileme yaşanır. Vücut enerjiyi daha tasarruflu kullanır. Daha az enerjiyle daha yüksek verim elde edilir.
Dolaşım sisteminin efektif kullanımı vücut içerisindeki hormon dengesini doğrudan etkiler. Uyku düzenini etkileyen melatonin dengesi güçlenir. Stres hormonu olan kortizol üretimi sınırlanır. Dayanıklılığın kardiyo-vasküler sistem üzerindeki etkisi vücudun bir makine gibi düşünüldüğü senaryoda motor hacminin arttırılmasıdır.
Öte yandan kas, tendon ve kemik dokuları da dayanıklılık antrenmanları ile güçlendirilebilir. Yoğun fiziksel antrenmanlar vücutta laktik asit birikmesine yol açar. Laktik asit spor performansını kısıtlayan ve kasların blokelenmesine yol açan bir süreçtir. Kasın dayanıklılığı yükseldikçe laktik asit üretimi azalır. Spor sonrasını da kapsayan yorgunluk hissiyatı önemli ölçüde azalır. Daha kısa dinlenme süresinde daha hızlı fiziksel iyileşme gerçekleşir.
Dayanıklılık fiziksel süreçlerin aşamalarla ele alınmasını gerektirir. Öncelikle beslenme ve sıvı alımının sağlıklı yapılması gerekir. Karbonhidrat, yağ ve protein besin grupları "temiz" ve "ölçülü" tüketilir. Antrenman türüne göre besin programları düzenlenmelidir. Sıvı dengesi son derece mühimdir. Su, vücutta hücre içi iyileşme ve vücut fonksiyonlarının yerine getirilmesinde mühimdir. Antrenman sonrası tam dinlenme sağlanmalı ve uyku düzenine özen gösterilmelidir. Dinlenme ve uyku süreleri iyileşmenin gerçekleştiği anlardır.
Dayanıklılığın gelişmesi efor ve dinlenme anları arasında gerçekleşir. Antrenman aşamasında en önemli konu süreklilik ve tutarlılığın sağlanmasıdır. Tek seferlik düzensiz yoğun antrenmanlar dayanıklılık için fayda sağlamaz. Vücudun bir alışkanlık kazanması önemlidir. Bu sebeple antrenmanların sabit zaman aralıklarında kademeli olarak yükselen yoğunluklara sahip olması gerekir.
Antrenman hedeflerinde kişisel dereceler baz alınmalıdır. Spor performansında kişisel ilerleme çeşitli faktörlere bağlıdır. Bazı durumlarda tartıya veya turlara yönelik gelişme görülmeyebilir. Ancak sporda gelişim bir süreçtir. Bu sebeple en net tabloyu dayanıklılık verileri sunabilir. Dayanıklılık uzun vadede gerçekleşen istikrarlı verilere sahiptir.