İngiliz kraliyetinin meşhur üç küçük üyesi George, Charlotte ve Louis’in okul hayatı da tam bu gerilimin merkezinde duruyor: Bir yanda kraliyet geleneği ve ayrıcalıklar, diğer yanda “normal” çocuk olma savaşı.
İngiliz kraliyet ailesi deyince aklımıza görkemli törenler, büyük saraylar, kameraların takibinin hiç bitmediği bir hayat geliyor. Ama iş okula gelince işler değişiyor. George, Charlotte ve Louis… Yani geleceğin kralı William ile Kate Middleton’ın çocukları, öğretmenleri ve arkadaşları tarafından sadece “George Wales, Charlotte Wales, Louis Wales” olarak anılıyor. Onlara prens ya da prenses şeklinde hitap edilmiyor.
Bana göre bu, kraliyet için zekice bir hamle. Çünkü çocukların unvanlarıyla değil, kendi isimleriyle büyümesi onlara biraz da olsa özgür bir alan açıyor.
Galler Prensesi Kate Middleton’ın en büyük isteği, çocuklarının yaşıtları gibi yetişmesi. Dadılar, hizmetçiler ve saray kuralları arasında büyüyen bu üç küçük kardeşin en azından okulda “normal” bir atmosfer soluması onun için çok önemli. Bu yüzden geleneksel kraliyet okulları yerine Lambrook gibi bağımsız bir okulu seçmiş olmalı.
Şimdilik üç kardeş aynı okulda yan yana olsa da, bu düzen uzun sürmeyecek. 12 yaşına giren Prens George, kraliyet geleneğinin zorunluluğu olarak yakında Eton Koleji’ne gidecek.
İşte burada anne Kate’in isteksizliği devreye giriyor. Oğlunu yanında, kardeşleriyle birlikte görmek isteyen bir anne ile, kraliyet geleneğini sürdürmek isteyen bir baba… İddialara göre William bu tartışmadan galip çıkmış. Yani George’un yolu, ne kadar farklı plan yapılırsa yapılsın, Eton’a çıkacak gibi görünüyor.
Çocukluk, özgürce koşabilmek, hata yapabilmek ve sıradan olabilmek demek. Ama George, Charlotte ve Louis’in her adımı kameralarla, geleneklerle ve kurallarla çevrili.
Ve ben burada şunu düşünüyorum: Belki de en büyük ayrıcalıkları, halkın gözünde “normal” görünmeye çalışmaları. Çünkü bir gün tahta çıktıklarında, halkla aralarındaki en büyük bağ da bu “normal olma çabası” olacak.
George, Charlotte ve Louis’in durumu bize bir kez daha şunu hatırlatıyor: Ayrıcalıklar ne kadar büyük olursa olsun, hiçbir çocuk meraklı gözlerin ve ağır sorumlulukların gölgesinde büyümeyi hak etmiyor. Çocuk çocuk gibi büyümeli.