Spor aktiviteleri içerisinde birçok biyo-mekanik ve fizyolojik süreci barındırır. Sporcuları temel hedefi uzmanlaştıkları alanda doğal sınırları zorlamaktır. Doğal sınır algısı gelişen bir süreçtir. Bu durumun en net gözlem alanlarından birisi Olimpiyat Oyunları'dır.
Sürat antrenmanı, maksimum hıza ulaşma süresini kısaltmayı ve bu maksimum hızı mümkün olduğunca korumayı hedefleyen bir antrenman türüdür. Temel amaç, "patlayıcı kuvveti" (gücü) ve doğal hızı geliştirmektir. Sürat antrenmanları hızın bir hedef olmaktan çıkıp bir sürece dönmesini sağlamaktadır.
Vücudun biyolojik olarak maksimum hıza ulaşmasında çeşitli kas grupları aktif olarak çalışır. Bu güç kullanımının %70-%80'lik bir seviyeye yükselmesidir. Kasların bu denli kuvvet ürettiği ortamlarda laktik asit birikmesi yaşanır. Çünkü maksimum performans anlarında vücut anaerobik aşamaya geçer ve karbonhidrat oksijensiz şekilde parçalanır. Bu kimyasal süreç sonunda üretilen laktik asit yorgunluğu önemli miktarda aktarır.
Sürdürülebilir bir süreç değildir. Sürat antrenmanı da bu noktada devreye girer. Hızlanma sırasında vücudun aerobik (oksijenli) çalışma sisteminin seviyesini yükselterek fazla hızın daha az enerjiyle ve daha uzun sürede korunmasını sağlar.
Sürat antrenmanları patlayıcı güç ve dayanıklılığın bir arada tutulduğu antrenman türüdür. Bu sebeple hazırlık evresi önemlidir. Öncelikle bir antrenman taslağı oluşturulması gerekir. Başlangıç olarak yorgun vücutla yapılması önerilmemektedir. Vücudun dingin olması gerekir. Aksi halde hem verim düşer hem de sakatlık riski artar.
Antrenman süresince setler arasında tam dinlenme sağlanmalıdır. Çünkü sürat antrenmanları anaerobik stilde gerçekleştiren ve aerobik dinlenmeye ihtiyaç duyulan antrenmanlardır. Bu biyonik mekanizmada performans anı ve dinlenme süreci arasında dengesidir.
Sürat antrenmanlarında maksimum efor prensibi mevcuttur. Öte yandan nitelik nicelik öndedir. Her tekrarı yüksek eforla optimal performansta gerçekleştirmek düşük eforla uzun antrenmanlara göre daha verimli sonuçlar sunar.
Sürat antrenmanlarında tercih edilen iki ana tür mevcuttur. Bunlardan ilki hız geliştirme üzerinedir. Hızlanma hareketlerinde (sprinter antrenman) kısa mesafeye maksimum hızda ulaşılır. Vücudun ulaşabileceği sınırlar test edilir. İkinci tür ise maksimum hız hareketleridir (maximum velocity). Maksimum hız, 1-2 kademe daha düşük hızda daha uzun uzun süreyle gerçekleştirilen hareketlerdir. Ulaşılan hızı korumaya yöneliktir.
Sürat antrenmanları iki türün de hibrit olarak uygulandığı programlarda gelişme gösterebilir. Ayrıca yavaş ama istikrarlı bir gelişim sunar. Hedefler kademeli olarak arttırılmalıdır. Veriler hem hızın hem de hızlanmada artan sürenin artması üzerinden olumlu olarak değerlendirilir.