Dünya genelinde çeşitli milletlerden 7.5 milyardan fazla insan yaşıyor. Tarih kitaplarında yeryüzünde yaşayan bazı etnik gruplar hakkında bilgiler yer alıyor ancak gizemli kalan grupların olduğunu da belirtmemiz gerekir. Modernleşme ve medeniyetle birlikte bir kısmı yavaş yavaş yok olan insanların kaçınılmaz asimilasyonuna katkıda bulundu. Birçok etnik grup asimile oldu ya da bilinçli olarak asimile edilmeye çalışıldı. Fakat, sayıları az olsa da çoğumuzun isimlerini bile duymadığı kültürlerini hala sürdürmeye çalışan bazı etnik gruplar var.
Aleutlar, Aleut Adaları’nın yerli halkı olarak biliniyor. Nüfusun büyük bir bölümü Alaska’da yaşıyor ancak bazı kaynaklarda Kamçatka Krai’de de bu kökene bağlı bir grubun yaşadığı söyleniyor. 2018 yılında 6 bin 700 Aleut Alaska’da, 500’den azı ise Rusya’da yaşıyordu. Aleutların birkaç lehçeye bölünmüş kendi dilleri bulunuyor. Ancak gerçek şu ki, dilleri yavaş yavaş yok oluyor. Aleut dili bilen yaklaşık 150 kişinin kaldığı düşünülüyor. Nüfusun çoğunluğu ise Rusça veya İngilizce konuşuyor. Antik çağlardan beri, animizm Aleutlar arasında yaygındır. Modern Aleutlar küçük kasaba ve yerleşim yerlerinde yaşıyor ve çoğunlukla balıkçılıkla uğraşıyorlar.
Animizm; doğanın bir bütün olduğu ve her varlığın teker teker maddi varlığının ötesinde bir de ruha sahip olduğunu kabul eden görüştür.
Atacamenos veya Atacama halkı olarak bilinen etnik grup, Atacama Çölü’ndeki And Dağları’nın eteklerinde yaşıyor. Şili ve Arjantin’in kuzey kesimlerinin yerli halkı olduğu da düşünülüyor. Bu çöl dünyadaki en kuru ve en sert çöl olarak kabul edilir. Çölün bazı bölgelerinde yalnızca birkaç on yılda bir yağmur yağdığı biliniyor. Arjantin’de nüfus sayımına göre, 2010 yılında yaklaşık 13 bin kişi kendilerini birinci nesil Atacamenos olarak tanımladı. Bu grubun 30 bin 369 temsilcisi Şili’de yaşıyor. Atacama halkı kendi dilleri Kunza’yı kullanıyordu ancak yirminci yüzyılın ortalarında bu dil tamamen kayboldu. Şimdi, sadece İspanyolca konuşuyorlar.
Baduy veya Badui, Endonezya’da Java adasındaki Banten eyaletinin dağlarında yaşayan bir etnik gruptur. Bugün, nüfusu yaklaşık 26 bin kişi olan Baduylar, oldukça izole bir yaşam sürüyorlar. Animizmle yakından bağlantılı olan dinleri “Agama Sunda” muhtemelen bu izolasyonun nedenlerinden biri olarak karşımıza çıkıyor. Baduyların toplumsa olarak tabu olduğunu düşündükleri birçok şey de var. Öldürmeleri, çalmaları, yalan söylemeleri, zina yapmaları veya sarhoş olmaları tamamen bu tabular arasında yer alıyor. Fakat bunun dışında sıra dışı tabuları da var. Örneğin, geceleri yemek yemeleri, her türlü ulaşım aracını kullanmaları, pirinç yetiştirmeleri, farklı parfümler kullanmaları, altın veya gümüş kabul etmeleri veya paraya dokunmaları yasak.
Bororo Brezilya ve Bolivya’da yaşayan etnik bir gruptur. Bugün 2 binden az yerli Bororo kaldı. Bororolar kendilerini “Orarimogodo” olarak tanımlıyorlar. Kendi Boe Wadaru dillerine sahipler ancak nüfusun çoğu Portekizce konuşuyor. Bu etnik grupta okur yazarlık oranı yüzde 30’un altında olduğu da tarih kitaplarında yer alan bilgiler arasındadır. Bororolar esas olarak tarımla uğraşıyor ve mısır, manyok ve pirinç yetiştiriyorlar. Bu etnik grubun benzersiz bir özelliği ise tüm Bororo halkının aynı kan grubuna sahip olmasıdır.
Vodi, Rusya ve Estonya’da yaşayan nesli tükenmekte olan bir Fin-Ugor halkı olarak kabul ediliyor. Bugün bu grubun 100’den az temsilcisi kalmış olmakla birlikte, geçmişteki pek çok etnografın notlarına göre Vodi kadınları altın sarısı saçları ve mavi gözleriyle dillere destan bir güzelliğe sahipti.
Samaritanlar, kendi zengin tarihine sahip özel bir etnik-dini gruptur. Günümüzde İsrail’deki bir bölgede yaşadıkları düşünülmektedir. Ancak bu etnik kökene mensup olan kişilerin sayısı hızla azalmaya başladı ve yirmi birinci yüzyıla gelindiğinde yalnızca 146 kişi kaldı. Samaritalıların Yahudiler tarafından asimile edilmemesi için 1954’te İsrail hükümeti onları Holon şehrinde bir araya getirmeye karar verdi. Ancak başarılı olamadı.
Bu etnik grubun kendi takvimi bulunuyor. Fakat bazı Yahudi geleneklerine de saygı gösteriyorlar. Yakın zamana kadar, Samaritanlar yalnızca kendi toplulukları içindeki insanlarla evleniyordu. Şimdi ise topluluğun liderleri, halklarının İsrail Yahudi halkı ve din değiştiren Ukraynalı kadınlarla evlenmesine izin vermeye karar verdi.
Moriori, Chatham Adaları’nda yaşayan yerli halktır. Son safkan Moriori’nin 1933’te öldüğüne dair bir görüş var, bu yüzden bu gruptaki modern insanlar karışık evlilikler sonucu doğdu. Ancak Moriori halkı hala kültürlerini, dillerini ve geleneklerini destekliyor. Son nüfus sayımına göre, dünyada 800’den fazla Moriori bulunuyor.
Bu etnik grubun, savaşlar ve şiddet söz konusu olduğunda belirli tabuları var. Sözlü gelenekleri şöyle der; “Erkekler kızdığında ve vurma isteğini hissettiğinde, bunu yapabilirler. Ancak yalnızca baş parmak kalınlığında ve kol uzunluğunda bir sopayla. Savaş, ilk aşınma veya ilk kan belirtisiyle biter ve ardından tüm taraflar onurlarını tatmin etmelidir. ”
Semang halkı Tayland ve Malezya’da yaşıyor. Uzun bir süre göçebe bir yaşam tarzı sürdüren bu halk yerleşik hayata 20. yüzyılda geçti. Bugün nüfusları 5 bin kişiyi geçmeyen Semang’lar komün bir yaşam sürüyor. Herkesin bir işi bulunuyor, toplulukta iş bölümü hakim. Erkekler avcılık, kadınlar toplama, yemek pişirme ve hediyelik eşya yapma işleriyle uğraşıyorlar. Hem erkekler hem de kadınlar şaman olabiliyor ancak yalnızca erkekler arabulucu olarak atanabiliyor.
Hadza, Tanzanya’da nüfusu 100 kişiyi geçmeyen yerli bir etnik gruptur. Temsilcileri kendi izole dillerini konuşuyorlar. Avrupalılarla ilk temasları on dokuzuncu yüzyıla kadar uzanıyor, ancak bu etnik grubun kökenleri hala belirsiz. Günümüzde Hadza halkı ağırlıklı olarak avcılık ve toplayıcılıkla uğraşıyor. Kural olarak taş veya demir uçlu yaylar ve oklar yardımıyla avlanıyorlar. Tüm önemli kararlar gruplar halinde alınıyor.