Türk Dil Kurumu tanımına göre gözlük, görme bozukluğu bulunan bir kişinin gözlerinin daha iyi görmesine ya da gözleri korumaya yarayan bir çerçeveye yerleştirilmiş olan çift camdan oluşan bir araçtır. Astigmat, miyop, hipermetrop gibi göz rahatsızlıklarının çözümü olarak göz doktorları kişilere gözdeki sorunun durumuna uygun numaralarda gözlük takmasın önerebilir.
Plastik, metal ya da cam gibi farklı malzemelerden üretilebilen çerçevelerde, hastanın rahatsızlığına uygun numaralarda olan camlar yerleştirilerek gözlük yapılır. Bugün birçok farklı modeli bulunan gözlükler güneş gözlüğü, yüzücü gözlüğü, lazer gözlük, kar gözlüğü, uzak gözlüğü ya da yakın gözlüğü gibi farklı türlere sahiptir. Ayrıca gözlükler ilk kez ortaya çıktığı icat edildiği günden bugüne birçok değişim ve gelişim yaşamıştır.
Gözlük adı ile bilinmese de tarihte ilk kez basit cam merceklerden 8. yüzyılda bahsedildiği bilinmektedir. Görme bozukluklarını tedavi etmek ve gidermek amacı ile üretilen gözlüklerin se 12. ve 13 yüzyıllarda cam endüstrisinin gelişmiş olması ile bilinen Venedik’te üretildiği kabul edilmektedir.
Sekizinci yüzyılda Mısır’da basit merceklerden bahsedilerek temeli atılan gözlüklerin ilk kullanımının ise Orta Çağ dönemine uzandığı bilinmektedir. 13. yüzyılda üretilen bu gözlüklerde kullanılan dış bükey merceklerin yaşlı kişilerde yakın görme problemlerini giderdiği farklı edilmiştir. İlk gözlükler yuvarlak biçimde ve taşınabilirdir. Büyüteçlere benzeyen ilk gözlükler burun üzerine yerleştirilerek kullanılmıştır.
Gözlük, 13. yüzyılın sonlarına doğru İtalya’da icat edilmiştir. Bu dönemde Avrupa’da el yazmaları üzerine manastırlarda çalışan bilim insanları yaş ile birlikte meydana gelen görme problemleri için büyütece benzeyen camlar kullanmıştır. Bu merceklerin sabit olması ve elle tutulmadan kullanabilmesi için ilk gözlük prototipleri tasarlanmış ve Venedik ile Floransa’da üretilmiştir.