1784-1820 yılları arasında yaşayan Amerikalı pratisyen hekim Stubbins Ffirth, sarıhumma salgının etkilediği yıllarda çalışmalarına başladı. Özellikle Amerika Birleşik Devletleri’nin Persilvanya eyaletinde etkili olan salgın nüfusun %10’unun ölümüne sebep oldu. Salgının etkilerinin azaldığı birkaç yıl sonra Pensilvanya Üniversitesi’nde hastalık üzerinde araştırma yaptı. Ffirth’in sonuçlarına göre, yaz aylarında artış gösteren ve kışın görece durağan hale gelen hastalık bulaşıcı değildi. Ona göre hastalığın bulaşıcı sanılmasının sebebi ise yaz mevsiminde bastıran sıcakların insanlar üzerinde yarattığı stresti. Doktor, hastalığın kış mevsiminde daha az gözlemleniyor olmasını bu tezle açıklıyordu.Ffirth’un iddiasını kanıtlamak için denek olarak kendisini kullandı.
Sarıhumma hastalığının bulaşıcı olmadığını ispat etmek isteyen Ffirth, kısa süre içinde deneylerine başladı. Deneyleri için ise hastalığa yakalanan insanların vücut sıvılarına ihtiyaç duyuyordu. İlk dönem deneylerinde, kollarında yaralar açarak sarıhumma hastalarının kusmuğunu bu yaralara süren Ffirth, bu deney sonucunda hastalığa yakalanmayınca, ikinci adım olarak kusmukları gözlerine dökerek yaratacağı etkiyi gözlemledi. Bir sonraki adımda ise hastaların kusmuğunu kaynatarak kokusunu içine çekti. En sonunda ise hastalarının kusmuğunu içerek hastalığın bulaşıcı olmadığını kanıtlamak istedi.
Tezini kusmuklarla kanıtlayan Ffirth, daha sonrasında başka vücut sıvılarıyla deneyler yapmaya başladı. Bu yolda hastaların idrarını, salyasını ve kanını içen yaralarına temas ettiren doktor sarıhumma virüsünü kapmadı. Bu deneylerin sonunda ise doktor, sarıhummanın bulaşıcı bir hastalık olmadığını ilan etti.
Sarıhumma aslında tamamen bulaşıcı bir hastalıktı. Ancak sivrisinek ısırığıyla insanlara bulaşıyordu. Salgının yaz aylarında görülmesinin temel nedeni de buydu. Bunu Ffirth'ün ölümünden altmış sene sonra kanıtlayacak olan ise Kübalı bilim insanı Carlos Finlay'di.