meltem.pak seni sevmekten vazgeçmem aşkım

sen olmasaydın aşkım Kaybolur giderdim karanlıklarda Işığınla gelen, sen olmasaydın Yönüm şaşırırdım çıkmaz yollarda Kılavuzluk eden sen olmasaydın Bakardım etrafa yaşlı gözlerle Mum gibi erirdim acı sözlerle Ne yapabilirdim kelepçelerle Ellerimi çözen sen olmasaydın Sonbahar misali geçiyor çağım Nereye attımsa boş çıktı ağım Gazele dönerdi bahçemle bağım Güllerimi deren sen olmasaydın Kaybederdim hayat ile savaşı Taşlara vururdum belki bu başı Sellere dönerdi gözümün yaşı Ellerinle silen sen olmasaydın Nefes alıyorum elin tutunca Dil sussa da olur, göz konuşunca Ağlardım mutlaka ömür boyunca Karşımdaki gülen sen olmasaydın Kalmamıştı hiç bir şeyde hevesim Kesilmişti dil dökmekten nefesim Belki uzaklardan gelirdi sesim Kıymetimi bilen sen olmasaydın