Beynimiz geleceği planlamak için geçmişinden ve hatıralarından beslenmek ister; sürekli kim olduğumuzu, ne olduğumuzu, nasıl biri olduğumuzu belirleyen verileri toplayıp, her an yeniden kim olduğumuzu kurar. Geçmiş bize nasıl anlatıldıysa çoğunlukla öyle olduğuna inanmak isteriz; olduğu gibi değil. Kurgularımızın gerçeklerin önüne geçebileceği tespiti bu noktada önemlidir.
Eğer büyükanne ve büyükbabalarımız, anne ve babalarımız gibi davranmaya çalışırsak geçmişi tekrarlıyor oluruz; tam tersi zıt yönde davranmak için uğraşırsak bu da direnç arzumuzu gerçekleştirmiş olur. Bunlardan ne birini ne de diğerini yapmadan kendi yolumuzu bulmaya ihtiyacımız vardır. Ayrı ayrı kuşaklar isimleri ile tanınabilir; fakat asıl ihtiyacımız tutarlı bir bütünlük değil midir? Zira bütün kuşaklar bütünlük içindeki yerini almıştır. Bu birlik içinde o zamana değin anlaşılmaz olan her ayrıntı kendi yerini bulmuş olur.
Büyüklerin bir sonraki nesli kontrol etme ihtiyacı, onu kendi inanç ve doğruları konusunda yönlendirmesi ve onların da kendileri gibi olmasını sağlamaya çalışması bir çeşit kendini onaylama gayretidir. Farklılaşan ve başka doğrulara inanan yeni nesillerin varlığı, büyüklerin kendi yaşam biçimleriyle ilgili şüphe duymalarına ve anlamsız bir hayat yaşamış olabileceklerine dair korku hissetmelerine neden olabilir.
Peki; nereye kadar soy? Neden soy? Nedir bu soyağaçlarımızı öğrenme merakımız? Şimdiye kadar bu merakımız neredeydi? Geçmişin mirası ile övünmeye çalışırken gelecek nesiller için ne yapıyoruz? Bütünlüğün içindeki kendi yerimizin ne kadar farkındayız? Sorumluluğumuz yalnız kendi soyağacımız ile sınırlı mı?
Olduğunuz soyun dışında kalanları küçümseyerek kendinizi yücelttiğinizi zannedebilirsiniz. İnsanların sahip oldukları soyu doğrudan ya da diğerlerini aşağılayarak yüceltme çabaları, kendi güvensizliklerini tamir etme isteğinden kaynaklanır. Başka gurur duyacak özelliği olmayan insan hiç değilse soyu ile övünerek, soyun gerçekten çok yüce bir şey olduğuna inanmaya çalışır. Buna inanması için de el birliği ile o toplumun “soyu” yüceltmesi gerekir.
Değişimimizin temelinde var olduğumuz soydan ziyade seçimlerimizin etkisi yok mudur? Tercih ettiğimiz çevre, içinde bulunduğumuz kültür ve yaşadığımız zaman etkili değil midir? “Seçtiğimiz” çevrenin bizim kim olduğumuza etkisini görmezden gelmeyelim.
Soyunuzu siz seçemiyorsunuz, ancak seçimlerinizden sorumlusunuz; dolayısıyla hayatınıza kattığınız veya katmaya değer bulduğunuz insanların kim olduğunuzu belirlemesindeki rolünü görmezden gelmeyin. Kim olduğunuz yaşamınıza kimi veya kimleri aldığınızla ilişkilidir.
Kendinizi olaylara ve çevrenizdeki insanların sizin hakkınızdaki düşüncelerine teslim mi edeceksiniz yoksa geçmiş ve geleceğin çakıştığı şimdiki zamanda kendi tarihinizi “tercihleriniz” ile siz mi yazacaksınız? Bir soyadı miras olarak devralmaya layık insan; ancak o soyada ihtiyacı olmayan insandır.