Altay dil ailesinin bir parçası olan Türkçe dili, genel olarak yapılan bir dil olarak tanımlanır. Bu kelimelerin köklerine eklerin eklenerek anlamlarının değişmesi ile oluşan bir dil yapısıdır. Bu dilin en belirgin özelliklerinden biri de eklemeli yapısıdır. Türkçe dilinde dilin doğru kullanılabilmesi için geliştirilmiş çeşitli kurallar bulunur. Son derece geniş bir kelime dağarcığı bulunan Türkçe dilinde bu kurallara uyulduğu takdirde telaffuz ve yazım hatasına düşmenin önüne geçilebilir. Dilin ses yapısı için de çeşitli kuralar ve bazı terimleri bulunur. Yardımcı sesler bu duruma örnek olarak gösterilebilir.
Türkçe dilinde yardımcı ses, dilin ses yapısında önemli bir yere sahiptir. Cümlenin anlamını pekiştirmekte ya da değişiklik yaparak cümlenin doğru bir biçimde kurulmasında önemli bir işleve sahip sesler yardımcı sesler olarak adlandırılırlar.
Yardımcı sesler sadece kelimelerin yapılarına eklenmek sureti ole ses olaylarına neden olmazlar. Kelimelerin anlamlarını ve fonksiyonlarını da güçlendirme ve değiştirme görevi de üstlenirler. Bu sesler dilde özellikle vurgulama, bağlama ve kip bildirme gibi işlevlere de sahiptirler.
Türkçe dilindeki yardımcı sesler genel olarak kelimenin köküne eklenen ve anlamını değiştiren cümlelerin işlevlerini yerine getiren eklerdir. Bu ekler kelimenin köküne ya da gövdesine eklenirler. Bu sayede anlam çeşitliliği de sağlarlar. Bu yardımcı sesler dilin fonetik yapısında ses değişimlerinde ve ses uyumlarında da yer alırlar.
Yardımcı sesler dilin yapı taşlarından biridir. Bu sesler dilin anlamını şekillendirme konusunda son derece önemli kabul edilirler. Hem kelimenin içindeki yapısal değişikliklere hem de cümledeki anlam ilişkileri ile dilin anlaşılır ve etkili kullanılmalarının sağlanmasında yardımcı olurlar.
Türkçe dilinde yardımcı seslerin başat türleri ünlemler, ek fiiller, bağlaçlar, olumlu ve olumsuz ekler, yüklemdeki ekler olarak çeşitli kelime türlerinden ve eklerden oluşurlar. Bunlar dilde anlamın zenginleşmesini de sağlarlar. Yardımcı sesler ve açıklamaları şunlardır: