Formula 1 dünyasında pilotlar kadar sık sık övülen ekiplerden biri de mühendislerdir. Çünkü Formula 1 araçlarının arkasında fizik sınırlarını zorlayan mühendislik harikası tasarımlar bulunur. Yarışlardaki "hız" terimi" genel anlamından daha kapsamlıdır. Öncelikle pist ve hava koşulları göz önünde bulundurulmalıdır. Sonrasında ekstrem koşullarda ortaya çıkan "fizik yasaları" yüksek verimle optimize edilir. Tüm parçalar birleştirildiğinde yarış stratejisi oluşturulur.
Formula 1 takipçileri için heyecan verici anlardan birisi hava koridorunun kullanılmasıdır. Yarışlarda bir araç yüksek hızla seyrederken düşük basınçlı bir hava boşluğu oluşturur. Bu boşluğa "hava koridoru" denir. Arkadan gelen araç için "hava direnci" azalır. Daha düşük beygirde daha yüksek hıza ulaşır.
Hava direnci araçların lastiklerini aşındırır. Lastik aşındığı zaman performansı düşer ya da değiştirmek için erken pit-stop gerekir. Hava koridoruna giren araç lastik değişimi için de avantaj elde etmiş olur.
Hava koridoru bireysel strateji açısından önemlidir. Özellikle son turlarda öndeki pilotların arkadakilere avantaj sağlamamak için ciddi bir savunma stratejisi oluşturması gerekir.
Hava koridorunun etkili kullanımlarından birisi de takım stratejisidir. Formula 1'de 10 takımın 2'şer sürücüsü yarışır. Takımlardaki pilotlardan birisi tur farkı yemişse takım arkadaşlarına bilinçli olarak hava koridoru açabilir.
Monza ve Bakü Grand Prix'leri hava koridoru açısından özel yere sahiptir. İki pistin de uzun kısımları hava koridoru yaratmaya müsaittir.
Örneğin, 2010 Monza GP'sinde Felipe Massa sıralama turlarında önde gidip takım arkadaşı Fernando Alonso'ya hava koridoru açtı. Bu hava koridoru kullanımının en öyküsel anlarından birisi oldu. Massa'nın fedakarlığı ve takım stratejisiyle Ferrari evi Monza'da pole pozisyonu aldı. 2010 Monza'da zafer Ferrari'nin oldu.
markasıdır.
Haber Gönder
