26 Mart Ölmeme Günü, İkinci Yeni Edebiyatçıları’nın bir dönem yaşattığı biraz hoş, biraz hüzünlü, çokça şiir kokan bir gelenek. Çıkış noktası hakkında birbirinden farklı hikayeler olsa da, masadaki isimler başta Tomris Uyar, Turgut Uyar, Can Yücel olmak üzere edebiyat ve sanat dünyasının önde gelen isimleri. Peki nereden çıktı Ölmeme Günü?
En çok anlatılan hikayeye göre İkinci Yeniciler bir 26 mart akşamı eşleriyle, sevgilileriyle bir rakı sofrasında toplanmıştır. Masadaki kadınlardan biri, vücudunda gezen bir iğne olduğundan ve bunun kalbine saplanmasından korktuğundan bahseder. Turgut Uyar, büyük bir rakı şişesi ister garsondan; sonra masadaki herkese imzalatır. Şişeyi kadına verir ve der ki ‘’ Seneye bugün bu şişeyi burada hep beraber içeceğiz.’’ 
Sonraki yıllarda her 26 mart akşamı Eski Rumelihisarı Avcılar Lokantası’nda toplanılarak ölmeme günü kutlanacak, gecenin sonunda imzalanan şişeler en umutsuz olana emanet edilecektir, ta ki tekrar bir araya gelene kadar… 
O masadan kalan ve son imzalı şişenin sahibi fotoğrafçı İsa Çelik’in anlattığına göre ise asıl hikaye daha az dramatiktir. Oturmuş rakı sofrasında dertleşirken bir dostları çıkagelir. Tombalacı İsmet diye bilinen bu adamın canı bir şeylere fena halde sıkkındır. Neden olduğunu söylemeyince Tomris Uyar masaya bir büyük rakı ister. “İsmet önümüzdeki yıl bugüne kadar bu rakıyı muhafaza edeceksin ve önümüzdeki yıl bu rakıyı burada açıp içeceğiz” der. Ancak İsmet’in o rakıyı içip yerine başka rakı koyacağını düşünen İsa Çelik rakıyı kağıtla kaplar. Masadaki herkesin imzaladığı kağıdı sıkıca bantlarlar ve gelenek böylece başlamış olur. 
Hikayesi ne olursa olsun, yetmişlerin sonunda başlamış olan bu gelenek 1985 yılına kadar sürecektir. O yıl, Turgut Uyar son Ölmeme Günü’nü kutladıktan sonra Ağustos ayında hayatını kaybeder. Turgut Uyar’ın ardından bir daha Ölmeme Günü kutlanmaz. 
‘’Öldüğü gün
Hepimizi işten attılar.’’
-Cemal Süreya, ‘Turgut Uyar’ adlı şiirinden…
