Dedikodunun sanılanın aksine olumlu içeriğe sahip olduğu bilgisinden yola çıkan araştırmacılar, kişiler arasındaki bu bilgi paylaşımını bakın nasıl değerlendirdi...
Herkes kötü olarak değerlendiriyor ama...
Dedikoduya çoğu zaman kötü gözle bakılır. Ama küçük gruplarda yararlı olabilir. Ancak burada dedikodu tanımını netleştirmek gerekiyor. Çoğumuz için dedikodu, orada olmayan bir kişi hakkında gevezelik etmektir. Oysa sosyal bilimciler dedikoduyu, orada olmayan kişi hakkında iyi veya kötü bir değerlendirme içeren iletişim olarak adlandırıyor.
Bu tür gayrı resmi iletişim, bilgi paylaşımı açısından önemli görülüyor. Dedikodu sosyal dayanışma bakımından gerekli bir şey; toplumsal bağları kuvvetlendiren, sosyal normlara açıklık kazandıran bir işlev görüyor. Yaygın kanının tersine dedikodu çoğu zaman olumsuz değil, olumlu veya nötr içeriklidir. Bir araştırmaya göre, İngiltere'de yapılan dedikoduların sadece yüzde 3-4 kadarı olumsuz içeriğe sahip.
Ancak dedikodu ile söylenti arasında da ayrım yapmak gerekiyor. Dedikodu, söylentiye kıyasla daha içe yönelik, bir ortamda olup bitenleri değil insanı konu ediyor. Uzmanlar dedikodunun genellikle doğru olduğunu, yanlış bilgi içeriyorsa bunun söylenti olarak adlandırılması gerektiğini söylüyor.
Baltimore Üniversitesi'nden psikoloji profesörü Sally Farley ile Hollywood'da film yapımcısı Harvey Weinstein hakkındaki cinsel taciz iddiaları üzerinden bir yıl geçtikten sonra konuşuyoruz.
Şikayetlerini ciddiye alan resmi mekanizmaların yokluğunda, kadınların bilinen tacizcilerden korunmasında fısıltı ağlarının da rolü olduğu düşüncesi ortaya çıkıyor. Farley, #MeToo hareketinin kadınların mücadelesinde ve ağırlığını koymasında önemli olduğuna inanıyor. Ona göre, bu hareket "dedikodu tanımına uyuyor". "Başkalarıyla ilgili bilgiler öğrenmeye hevesliyiz. Resmi iletişim kanallarına ulaşamadığımızda, dedikodu ağları gibi gayrı resmi kanallara yöneliyoruz."
