Bir şeye üzüldünüz, bekliyorsunuz ki üzgün olduğunuzu anlasınlar, sonuçta ne zamandır sizi tanıyorlar. Ama öyle olmuyor. "Söylemezsen nereden bileceğiz?" diyorlar, değil mi? Sizin için hazırladığımız üzgün sözler listesinden sizi en iyi ifade eden cümleleri duygularınızı açıklarken kullanabilirsiniz.
Üzüntü, zaman zaman kalbimizin en derinlerinde hissettiğimiz duygu! İşte içinizdekileri yansıtan üzgün sözler…
Bazen bir şarkı açarsın, ama düşünmekten dinleyemezsin.
Kendimi gökyüzünü kaybeden bir kuş gibi üzgün ve kırgın hissediyorum.
Hayat yalnızlıksa yaşamanın da bir anlamı yok bence.
Ben herkesin fısıltılarını duyuyorum ama kimse benim haykırışlarımı duymuyor.
Sözlerim üzgün, umutlarım üzgün, hayatım üzgün…
Yüreklerimizden üzgün bir güvercin uçtu, hiç kimse onun sevda olduğunu bilmiyordu.
Bazen rüyalara dalıyorum. Acımasız dünyaya geri dönmek istemiyor canım.
Üzülme kalbim, her şeyin bir sırası var derler, sıra elbet sana da gelecek!
Gece olunca üzüntülerim çoğalıyor, nedendir bilmem!
Onu kimsenin üzemeyeceğini düşünen insanlar bu hayattaki en üzgün insanlar!
İçimde acıyan çok yer var ama kimseye yerini gösteremiyorum.
Bazen üzgün olduğunu belirten sözcükleri bir araya getirmek lazım, anlatmazsanız kimse ne yaşadığınızı bilemez. Anlatmak isteyenlere üzgünüm sözleri…
Ruhumda kalan yaşların yanında gözlerimden akan yaşların acılığı bir hiç!
Şu yalan dünyanın iplerine takılmış ayaklarımız, kurtulalım derken de iyice dolanmışız.
Yüzüne sahte bir gülümseme takmak, neden üzgün olduğunu anlatmaktan çok daha kolay.
Kalbim atmayı unuttu artık, sözlerim içime içime dökülüyor, gözlerim ise hayata ölü bakıyor.
Herkes bana üzülme diyor, kimsenin ona neden üzdün dediği yok!
Aslında üzüntü veren en büyük şey; kendimize çektirdiğimiz acı!
Galiba ruhum istifa etti! Bugünlerde hiçbir şey yapasım yok!
Dostlarla dost görünenleri ayırt etmiş olsaydık bu kadar çok üzüntümüz olmazdı.
Bazen insan hayallerinden, umutlarından, yaşadıklarından yoruluyor.
Üzgünüm ve kırgınım… En başta kendime, sonra da bana böyle hissettiren herkese…
Üzüntümüz derin ama sözcükler kısa! İşte kısa üzgün sözler…
Güvendiğin insanların herkesten fazla acıttığına alışsan iyi olur!
Hayat öyle bir şey ki, insana bağıra bağıra susmayı öğretiyor.
Vedalar acıtır evet ama bazen gitmek gerekir.
Bazen kalp sessizce ağlar, gözlerden yaş akmaz.
Yara iyileşse de izi kalır. O iz de bizimle birlikte büyümeye devam eder.
Büyük sihirbazdın, beni bile kaybettin!
Acı çekmeyen bir ruh mutluluktan anlamaz.
Her şeyi anlatamıyorum çünkü kelimeler anlatmama yetmiyor.
Galiba hayatın anlamı bir yere üzgün üzgün bakmak!
Olmayacak şeylerin hayalini kurmuşum, şimdi içimde kocaman bir boşluk var.
Hak etmediği şeyleri yaşayınca umudu kırılıyor insanın.
Bakıyorum da üzgün insanlar hep düzgün insanlar!
Aşk insanın kalbini en çok kıran, yaralayan, paramparça eden şey! Üzgün aşk sözlerinden bahsetmeden hiç olur mu?
Ona herkesten yakın olmak istersin ama bazen sadece uzaktan bakabilirsin.
Sevmek, zaman zaman insana acı veriyor.
Düşünsene ne acı, sen seviyorsun ama başkası sarılıyor!
Keşke beni insanlara değişeceğine dünyalara değişseydin.
Aşk iki kişilik bir oyundur. İyi olan her zaman kaybeder.
Sevenler kıymet bilseydi bu dünya cennet olabilirdi.
Eğer ki birini unutmak istiyorsanız yavaş yavaş yapın. Çünkü kafanın zamansız öldürdüğü kişiler yürekte aniden dirilir.
Biraz üzüntü, biraz kırgınlık, biraz yorgunluk… Her şeyden biraz da olsa var ama sen senden yok!
Hiç kimseyi yorganın altına girip gözyaşını pijamanın kollarıyla silecek kadar çok sevmemek lazım!
İlk başta sevdiğin seni terk eder, sonra da uykun! Beklersin ancak ne sevdiğin geri gelir ne de uykun!
İçimdekileri anlatsam roman olur diyenler buraya! Yaz yaz bitmeyen uzun üzgün sözler…
Yürek eğer söz verdiyse sözünden dönülmez! Yare gönül vermişse asla inkar edilmez. Yürek bazen zedelenir ancak sevgiye ihanet edilmez!
Giden bir daha dönmez artık. Acı çektiğimi bilmez, yokluğunda hayalleriyle yaşadığımı, yüzümdeki gülümsemelerin sahte olduğunu bilmez…
Bir gün gözyaşların birike birike sel olur. Bütün yollar çıkmaz sokak. Hayaller arzular yıkılmış, kader değil mi araya ayrılık koyan?
Sen beni siyahın en derinliklerine hapsettin, elime de acılı bir kalp verdin, yaşama sevincimi elimden aldın terk ettin, hayatın güzelliklerini alıp beni kötülüklerle baş başa bıraktın!
Hepimiz bedenlerimizin çürüyeceğini biliriz ve bundan korkarız. Ancak çoğu insanın ruhları daha önce çürür, nedense kimse bundan korkmaz.
Ben beni üzenleri yüreğimin en derinliklerinde çelik kapıların arkasına kapattım. Artık onlarla olan iyi anılarımın bile hiçbirini hatırlamıyorum.
Bütün yollarım kapalı, kocaman bir enkazdan daha şimdi çıktım! Üzgünüm, bitkinim, kırgınım, yaralıyım… Sevecek gücüm var ama gelmeye gücüm yok!
