Osmanlı mutfağının afrodizyakları
Afrodizyaklar Asya’dan Meksika’ya, Afrika’dan Avrupa’ya kadar birçok toplumda kullanılan ve cinsel uyarıcı etkisi olan karışımlardır. Peki Osmanlı döneminde afrodizyak etkili hangi yiyecekler tüketiliyordu?
Osmanlı Sarayı’nda padişahlar ve şehzadeler için hazırlanan yemekler arasında afrodizyakların önemli bir yeri vardı.
Haremde birbirinden güzel yüzlerce cariyenin yanında afrodizyak menüleriyle, cinsel uyarıcı ve şerbetleriyle dünyaca ünlü, eşsiz Osmanlı mutfağı da yer alıyor.
Padişah ve şehzadelerin cinsel güçlerini korumak ve artırmak için Osmanlı mutfağında özel hazırlık yapılırdı. Hazırlanan yiyecekler arasında kuvvet artırıcı şerbet ve macunlar ilk sıralarda yer alırdı.
Afrodizyakların tarihi çok eski
Farklı toplumlarda farklı şekillerde tüketiliyor ve cinsel uyarıcı bitkilerin cinsel yaşam üzerindeki etkilerine dair tarihte pek çok efsane bulunuyor. Güneydoğu Asya’da kınkanatlı böceklerin, Meksika’da tahtakurularının veya Afrika’da kaplan testisinin afrodizyak olduğu düşünülerek yenilmesi; ülkemizde ise bitkilerden ve tatlılardan yararlanılması kadar ‘padişah macunları’ veya ‘mesir macunları’ gibi macunların sık tüketilmesi, insanların cinsel uyarıcı maddelere ne kadar önem verdiklerini gösteriyor.
Bir efsaneye göre, Yunan Aşk Tanrıçası Afrodit, her gece birlikte olduğu seçilmiş erkeklere, onların cinsel gücünü artırıcı ve uyarıcı bitkisel içecekler ve karışımlar hazırladığı rivayet ediliyor.
Saray mutfağının vazgeçilmezleri
Sabah kahvaltısında kavurma mutlaka bulunur, bal-kaymak yenirdi.
Kıymalı ve peynirli börekler sofradan eksik olmazdı
Özellikle patlıcanın padişah sofralarında önemli bir yeri vardı.
Etli sebze yemekleri ve pilav sofraların vazgeçilmeziydi.
Topkapı Sarayı’nda tarifi kayıtlı, Fatih Sultan Mehmet için hazırlanan kuvvet macununda şunların yer aldığı biliniyor: Karanfil, kebabe, karabiber, tarçın, kereviz tohumu, anason tohumu, pire otu tohumu, ısırgan tohumu, havuç tohumu, şalgam tohumu, turp tohumu, mastaki, sinameki, ak günlük, üzerlik tohumu, acı badem yağı, çörek otu, bal ve misk.
Farklı içerikteki birçok kuvvet macununda havuç tohumu kullanılırdı.
Pekmez, zencefil, hindistan cevizi, hardal tohumu, limon tuzu, havlıcan ve tarçın çiçeği ile hazırlanan macunu, harem kadınları da cinsel istek artırıcı olarak kullanırdı.
41 baharatlı mesir macunu; Osmanlı Sarayı’nda ilk kez 1522’de Yavuz Sultan Selim’in hastalanan eşi Ayşe Hafsa Sultan için hazırlanan mesir macununun içinde 41 çeşit baharat bulunuyor: Karanfil, hardal tohumu, tarçın, karabiber, kakule, yeni bahar, çörek otu, anason, kişniş, zencefil, tarçın çiçeği, zerdeçal, safran, hindistan cevizi, rezene, sinameki, kebabiye, sarı halile, vanilya, havlıcan, zulumba, hıyarşembe, iksir, kimyon, galanga, çam sakızı, mirsafi, darıfülfül, meyan balı, şamlı şaşlı, limon kabuğu, kremtartar, zağfiran, udülkahır, çöpçini, tiryak, ravend, limon tuzu, eskir, tekemercini tohumu, günbalı.
Altın, gümüş, billur kaplarda ve güğümlerde sunulan bazı şerbetler de cinsel gücü artırmaları amacıyla hazırlanırdı. Afrodizyak şerbetlerin yapımında böğürtlen, demirhindi, keçiboynuzu, gül, portakal ve mandalina, amber, zencefil kullanılırdı.
