İnsan kendi düşüncelerinin esiri olur, düşündükçe, daha çok içine kapanır. Sadece nefes alın, bunların hepsi aldığınız her yeni nefesle birlikte geçecek.
Ne kadar uğraşırsanız uğraşın, siz onu bırakmaya çalışsanız da, o sizi bırakmaz. Her gün bununla savaşırsınız, uykular bir noktadan sonra çekilmez olur.
Nefes almaya çalıştığınızda, oksijen gitmiyor gibi hissedersiniz. Sürekli olarak boğulmaktasınızdır ve kalan havanızı da iyi değerlendirmek istersiniz.
Günlerce bir şey taşıyormuş gibi hissedersiniz, sanki taşıdığınız şey, bir gün kırılıp, gidecek gibidir. Sizden yitecektir ve yittiğinde, bir daha düzelemeyeceksinizdir
Uyumak, tamamen karanlığın içinde paniğe kapılmak gibidir, her uykuda, gölgeyle yatağa girersiniz
Sürekli olarak tutulmuş gibi hissedersiniz, bu hissin ne olduğunu tam kavrayamasanız bile kolay kolay geçmez
Kafanız bazen dolup taşar. Sanki birisi oraya bir şey pompalıyormuş gibi kafanızdan ayrı bir şekilde uçup gitmek ister, ama gidemez.
Bir noktadan sonra, sizin yaşamınız haline gelir ve size sahip oldukça olmaya başlar.
Bazı şeylerin asla iyileşemeyeceğini düşünürsünüz, yaralar gereğinden fazla derindir.
