Atasözleri ve deyimler belki de sayfalarca anlatılması gerek durumları birkaç kelime ile özetleyen eşsiz bir deryadır. Ancak bu deyim ve atasözlerinin otya çıkış hikayaleri de bir hayli ilginçtir. Sizler için ‘taburcu olmak’ deyimini mercek altına aldık. Neden Türk hekimleri hastalarını iyileştirdikten sonra ‘’taburcu’’ ederler; ‘’gitsin’’, ‘’evci’’ gibi kelimeler kullanmazlar, hiç aklınıza geldi mi? Taburcu kelimesinin çok hüzünlü bir hikayesi vardır aslında.
1.Dünya ve Çanakkale Savaşı sırasında ülkenin tıp eğitimi veren tek kurumu Mekteb-i Tıbbiye-i Adliye-i Şahane’dir. Hocalarını, öğrencilerini cepheye yollayan bu kurum eğitime ara vermek zorunda kalır. Binası ise kısa süre içinde tamamen hastaneye dönüştürülür. Tıp öğrencileri yalnızca cephede savaşmakla kalmıyor, savaşın olmadığı zamanlarda ise direnişte ön saflarda yer alıyordu.İzmir’in işgalinin üç gün sonrası, 18 Mayıs 1919’da, okulda hararetli, hüzünlü konuşmaların yapıldığı, hemen direniş gruplarının örgütlendiği bilinir.
Başka bir ifadeyle ülkede herkes askerdir ve eli silah tutan tüm erkekler savaş meydanlarındadır. Gerçek kurumsal düzeyde tek hastane vardır, ülkenin her yanındaki cephelerde tüm hekimler subaydır, askerdir. Yaralılar iyileştirilir, komutan hasta askerlerini dolaşır. Hastanede, kışlada, revirde, cephede çadırda, savaşta. Tabip subay, iyileşenleri, tekrar silah tutabilecekleri savaşa, taburuna yollar, ‘’taburcu’’ eder.
