Bana göre, kraliyet ailesi içinde hiçbir şey “sadece bir isimden” ibaret değil. Her unvan, geçmişten bugüne taşınan bir hikâyeyi barındırıyor. Dolayısıyla Kate Middleton'ın önüne konan “Galler Prensesi” ibaresi de öyle sıradan bir unvan değildi. Kabul ettiği anda, geçmişin yükleriyle de anılacaktı. Bu yüzden bir an için tereddüt etmesi bana oldukça insani geliyor.

Diana’nın gölgesi

İşte asıl mesele burada ortaya çıkıyor: Bu unvan yıllar boyunca Prenses Diana ile özdeşleşmişti. Halkın gözünde Diana, sevilen, hüzünlü ama aynı zamanda unutulmaz bir figürdü. Kate için mesele, kendini daima onunla kıyaslanır halde bulma ihtimaliydi. Kendi adımları ne kadar doğru olursa olsun, sürekli olarak Diana’yla karşılaştırılmak… İşte bu karşılaştırılma ihtimali ona bir süre için “ya kabul etmezsem?” sorusunu sordurdu.

Camilla’nın Yolu, Kate’in Kararı

Hatırlarsınız, Camilla Parker Bowles bu unvanı kullanmamış “Cornwall Düşesi” olarak anılmayı tercih etmişti. Belki de Kate de aynı yolu düşünebilirdi. Ama bence aradaki fark şu: Kate, uzun yıllar boyunca kraliyet ailesinde kendine bir yol çizdi, kendi üslubunu geliştirdi. Halkın gözünde “modern ama saygılı, sade ama güçlü” bir imaj oturttuktan sonra, bu unvanı taşımaya hazır hissetti.

Camilla ise Diana ve Charles'ın evliliğinde hep gölge olmuş ve bu durum çiftin evliliğini sona erdirmişti. Yerinde olsaydım ben de Diana'ya ait bir unvanı taşımak istemezdim.

Aynı unvan ile kendi yolunu çizmek

Bana kalırsa Catherine'in en güçlü yanı tam da bu: Unvanı taşırken onun altında ezilmemesi. Prenses Diana’yı saygıyla anıyor, hatta kimi zaman onu zarif bir şekilde hatırlatan giyim kuşam tercihleri yapıyor. Ama aynı zamanda Catherine olarak, üç çocuk annesi, çalışmalarına ağırlık veren ve kendi değerleriyle öne çıkan bir kadın olarak sahnede. Yani bir gölgenin altında değil, kendi ışığında parlıyor.

Kate Middleton’ın hikâyesi bize şunu gösteriyor: Önemli olan, o unvanı kabul edip etmemek değil; onu nasıl taşıdığınız.

Ve belki de unutmamamız gereken en basit hakikat şu: Unvanlar gelip geçer, ama insanın ardında bıraktığı iz kalıcıdır. Geriye kalan, ne yazıldığı değil; nasıl yaşandığıdır.