Uyku hastalığı, Birinci Dünya Savaşı’ndan sonra ortaya çıktı. Doğası, nedeni ve tedavisi gizemini koruyan hastalık kısa sürede milyonlarca kişiyi etkisi altına aldı. Hastalığa yakalananların hareket kabiliyetleri sınırlandı, uzun bir süre konuşamadılar ve kendilerini halsiz hissettikleri için devamlı olarak uyudular.
Bu alışılmışın dışındaki beyin rahatsızlığı 1916 yılının sonlarında psikiyatrist Constantin Von Economo’nun dikkatini çekti. Economo hastalık için çalışmalarını Paris Hastanesi’ne gelen hastaları üzerinde yaptı. Çoğu asker olan hastalar baş ağrısı, halsizlik ve hareket zorluğu şikayetleriyle geliyorlardı. Von Economo’nun söylediği şeylerden birkaç yıl sonra, uyku hastalığı milyonlarca insanın hayatını cehenneme çevirdi. Haneden haneye dolaşan hastalığın yayılmasının önüne geçilemiyordu.
İspanyol gribinin belirtilerine benzeyen uyku hastalığının ateş, baş ağrısı, yorgunluk ve nezle gibi belirtileri vardı. Ayrıca, bu hastalığa özellikle 15-35 yaş arası kişiler yakalanıyordu. Constantin Von Economo’nun yaptığı analizlerden 10 yıl sonra, Ensefalit olarak bilinen uyku hastalığı yavaş yavaş ortadan kayboldu. Ancak yıllar boyunca yok olan hastalık tekrar nüksedip çok az insana bulaştı. Böylece uyku hastalığı araştırmacıların ve doktorların çözemediği hata tedavi edemediği gizemli bir hastalık olarak kaldı.
