27 yaşında olan Angus Barbie, gençlik dönemlerinde fazla kilolarından şikayetçiydi. Kilo vermek için çılgınca bir diyete başladı. İlk başta tıp fakültesinin yolunu tuttu. Doktorlar Angus’u ilk muayene ettiklerinde “Ağır obez” olduğuna karar verdi. 207 kilo olan Angus, aç kalarak kilo vermek istediğini doktorlara söylediğinde ise uzmanlar onun 2-3 günde bu fikirden vazgeçeceğini düşünüyordu. Hedefi olan 80 kiloya ulaşabilmek için büyük bir çaba sarf etti. Doktorlar 3. günün sonunda ağır diyetinden pes etmeyen Angus’u sert bir bir dille uyardı ancak uzmanları dinlemedi ve gün geçtikçe daha da hırslandı.
Ağır diyetinin sonucunda Angus’un günlerinin büyük bir bölümü hastanede geçmeye başladı. Çünkü Angus kilo vermek için 392 gün boyunca hiçbir şey yemedi. Sadece kahve, çay ve köpüklü su tüketti. Yemek yememesinin yanında içtiği her şeyin kalorisiz olmasına özen gösterdi. Günler ilerledikçe, riskin de artmasıyla doktorlar Barbieri’yi hastanede gözetim altına almaya karar verdi. Düzenli kan testleri yapılan ve check-upa giren genç adam aynı zamanda vitamin ve sodyum takviyeleri de almaya başlamıştı.
Barbieri 392. Günün sonunda tam da hedefi olan 80 kiloya ulaştı. Beş senenin sonunda da düzenli beslenmeyle beraber 89 kilo olarak sağlıklı bir görünüme kavuştu. Kendisinin yıllar sonra verdiği röportajda, uzun süre aç kaldığı için yemeğin tadını unuttuğunu dile getirdi. İlk kahvaltısında yumurta tereyağlı bir dilim ekmek ve bir fincan siyah kahve vardı. Ancak Barbieri, yumurtayı yedikten sonra doyduğunu dile getirerek kahvaltısını bitirdi. Angus Barbieri’nin gittiği üniversite hastanesi UDMRID (University Department of Medicine at the Royal Infirmary of Dundee) tüm aşamaları kayıt altına aldı ve 1973’de de bir tıbbi dergide makale olarak yayınlandı.
Barbieri’nin bu rekor denemesinin benzerleri, hatta daha uzun sürenleri de vardı. Dennis Galer Goodwin, haksız yere tecavüz suçuyla yargılandığını düşündüğü için 385 gün boyunca açlık grevi yapmış, 385 günün sonunda da zor kullanılarak tüple beslenmişti. Bunların yanında 200 gün süren birçok deneme olmuş, bunların bir çoğu da ölümle sonuçlanmıştı. 60’lı ve 70’li yıllarda popülerlik kazanan bu “açlık” tedavisi sonraki yıllarda tamamen bırakıldı. Son derece tehlikeli olan bu sözde tedavi sırasında vücudun tüm yağ ve kas depoları kullanıldıktan sonra ölümcül bir kalp krizi ile karşılaşılıyordu.
