Bakın Bakalım Karneniz Nasıl?

Şubat tatili yaklaşıyor. Okula giden çocukları olan tüm aileler için hafiften telaşlanmalar başladı.

Hem çocukların karnesi nasıl olacak heyecanı. Hem de tatilde ne yapacağız; nasıl eğleyeceğiz çocukları düşüncesi…

Tatilde yapılabileceklerle ilgili birçok şey yazılıp çiziliyor. Çocuklarla yakından çalışan uzmanlar özetle hem dinlensinler, eğlensinler hem de öğrendiklerini tekrar etsinler diyor. Buna benim ekleyebileceğim çok birşey yok. Sadece bir anne olarak, artık sabahları neredeyse yataktan kazıyarak kaldırabildiğim oğlumu gördükçe, bol bol uyusunlar da demek istiyorum!

Diğer taraftan odak noktasını her zaman anne babaya çeviren bir koç olarak diyeceklerim var elbette. Bu dönem için de aynı şeyi yapıp yine anne babalara soracağım: “Peki sizin karneler nasıl?” Yaa…Keşke çocuklar gibi birileri de bize karne verseydi zaman zaman da görseydik ebeveynlik hayatımızda nerelerde iyiyiz, nerelerde zayıfız. Ardından tekrar edilecek konuları, yapılacak ödevleri tutuştursaydı elimize. Sonra her gün kontrol etseydi ne yaptık ne ettik diye. Aslında eminim böyle bir düzeni daha çok isterdik. Çünkü biliyorum kendi kendimize yapmıyoruz bunu.

En azından bugüne kadar birlikte çalıştığım birçok anne babada gördüğüm bir sendrom bu. Gelin çocuğa değil önce size bakalım dediğimde suratlar biraz değişiyor; çok da kabul görmüyor bu teklif. Ya da biraz deştiklerinde olayları ve kendilerini; gördükleri sanırım hoşlarına gitmiyor. Üzerinde düşünmek, uğraşmak zor geliyor. Ama kim söyledi ki anne babalık kolay meslek diye. Elbette yapacağız bunları. Yapmalıyız. Geçtim kendimizi; zaten çocuklarımız için yapmalıyız. Kendimiz için aldığımız kararları, bireysel gelişim hedeflerimizi erteleme şansımız olabilir; ama konu çocuk olduğunda maalesef zaman aleyhimize işliyor. Ertelediğimiz konular bir gün karşımıza çıktığında “artık çok geç” dememek için yapmalıyız.

O halde gelin çocuklar ile birlikte kendimize de karne verelim. Zaten aslında çocuğun akademik ya da davranışsal durumunun arkasında kendinizin olduğunu unutmayın. Ona belli davranışları belki çoktan kazandırmış olmanız gerekiyordu. İyi bir dinleyici olması gerekiyordu, büyükleri, küçükleri ve yaşıtlarıyla nasıl konuşacağını, anlaşacağını biliyor olmalıydı, derslerine kendi kendine çalışması için iç motivasyonu, kurallara uyması için iç disiplininin gelişmiş olması lazımdı? Bunlar için gerekli ortamı hazırlayacak olan, çocuğun gelişimini destekleyecek, onu yönlendirecek, örnek olacak anne babalar bakın bakalım karneniz nasıl?

Belki biraz sert oldu ama gerçek bu. Tabii ki çocuğunuzun kişilik yapısı gibi birçok faktör olsa da ana unsur sizsiniz unutmayın. O halde ne yapalım? Biran önce kendimize çeki düzen verelim. Bu tatili bunun için de iyi bir fırsat olarak kullanalım. Çocuklarımıza ve kendimize hedefler koyalım. Uygulamak için adımlarımızı belirleyip atmaya başlayalım.

Genelde yeni yılda bu tür hedefler belirlenir biliyorum ama Ocak ayının sonuna gelmekte olduğumuz şu günlerde çoktan günlük yoğunluk içinde alt sıralara inmiştir bu konular. O zaman tekrar yukarı çıkarma zamanı.
Sorun kendinize:

İlk dönemde - ya da geçen sene -ebeveynlik ile ilgili neler öğrendim?
Neyi nasıl yapmalıymışım?
Nerelerde iyiyim- zaten yapıyorum ve devam etmeliyim?
Nerelerde zorlanıyorum ve değiştirmem lazım?
Ne yapacağım? Nereden başlayacağım?

Bir nevi performans değerlendirmesi. Eğer çalışıyorsanız aşina olduğunuz bir kavramdır eminim. Yöneticinizle işinizle ilgili yaptığınız görüşmeyi bu sefer kendinizle (hatta eşinizle ve çocuğunuzla) ebeveynlik kariyerinizle ilgili olarak yapacaksınız.

İşte size Şubat tatilinde yapılabilecek bir aktivite daha! Bence aile hayatına ve çocuğunuza katkısı çok daha fazla olacaktır.

Çocuğunuzun karnesine bu gözle de bakmanız ve daha güzel karneler almanız dileğiyle.

Figen Küçükkoner Kırca
figen.kirca@lifefocus-tr.com