Çoğul gebeliklerde en büyük risk erken doğumdur. Rahimin tekiz gebeliklere nazaran daha erken haftada belli bir hacme ulaşması nedeniyle, rahim içindeki bebek sayısıyla orantılı olarak doğum daha erken dönemde başlar. Tekiz gebeliklerde ortalama doğum zamanı 39-40 hafta iken, ikiz gebeliklerde ortalama 35. haftada, üçüz gebeliklerde 32. haftada, dördüz gebeliklerde ise 29. haftada doğum gerçekleşir. Bu nedenle prematüreliğe bağlı yoğun bakım ihtiyacı, solunum sıkıntısı, beyin, göz veya bağırsaklarda kalıcı hasar ve ölüm gibi olumsuzluklarla karşılaşılabilir.
Çoğul gebeliklerde düşük ve büyüme geriliği ile tekiz gebeliklere göre çok daha sık karşılaşmaktayız. Doğum hemen her zaman sezaryen ile gerçekleşir. Annede gebeliğe bağlı diyabet, hipertansiyon, kansızlık, ve kolestaz gibi gebeliğe bağlı diğer hastalıkların riskleri artmıştır. Hamilelik sırasında hastanede yatış oranları ve doğumdan önce veya sonra normal dışı kanama görülme olasılığı daha yüksektir. Çoğul gebeliklerde doğumsal sakatlıklar ve genetik hastalıklar daha sık görülür. İki veya daha fazla sayıda bebek aynı kesedeyse anne karnında kayıp riski oldukça fazladır. Yine iki veya daha fazla sayıda bebek farklı kesede olup aynı plasentadan (eşten) besleniyorsa ikizden ikize transfüzyon sendromu gibi ölümcül olabilecek problemlerle karşı karşıya kalınabilir.
EMBRİYO REDÜKSİYONU NEDİR?
Üçüz ve daha fazla sayıdaki çoğul gebelikleri önlemek için tüp bebek ve yumurta geliştirici ilaç tedavileri sırasında bazı önlemler alınmakta, ancak tamamen önlenememektedir. Bu gebeliklerde risklerin yüksek olması nedeniyle bebek sayısını anne karnında azaltmak mümkündür. Bu işleme embriyo redüksiyonu adı verilir. Ultrason altında iğne ile bazı bebekleri kalbine ilaç verilerek kalp atımının durdurulması şeklinde yapılır.
Bu hamileliklerde bebeklerin bir veya birden fazlasının kalbinin kendiliğinden durma ihtimali yüksek olduğu için işlem ideal olarak 11-14. haftalar arasında yapılır. Genellikle amaç bebek sayısını ikiye düşürmektir. İlk önce ultrason ile bebekler değerlendirilir. Doğumsal sakatlık olup olmadığı incelenir. Baş popo mesafesi ve ense kalınlığı ölçülür. Yapılan değerlendirmede anormal bulguları olan veya diğerlerinden daha az büyümüş bebekler varsa onların kalbi durdurulur. Eğer bebeklerin tümü sağlıklı görünümdeyse, o zaman rahim içindeki yerleşimlerine göre karar verilir. İşlem sonrasındaki düşük ihtimalini azaltmak için tercihen rahim ağzına yakın yerleşimli bebeklere işlem uygulanmaz.
Yapılan işlem neticesinde %3-5 oranında tüm gebeliğin kaybı söz konusudur. Bu oran işlemin yapıldığı hafta, kalbi durdurulan bebek sayısı ve işlemi yapan kişinin tecrübesine bağlı olarak değişir. 14-16. haftadan sonra gebelik kaybı riski artar. En az risk bebek sayısının üçten ikiye indirildiği gebeliklerde görülürken, bebek sayısının altı yedi gibi daha fazla sayıdan ikiye düşürülmesi durumunda gebelik kaybı riski biraz daha yüksektir. Ancak bu gebeliklerde sağlıklı çocuk doğurma ihtimali yok denecek kadar düşük olduğundan embriyo redüksiyonu işlemini uygulamak gerekir.
