SOL: Bu Richard. Ailesi iyi durumda.
SAĞ: Bu Paula. Ailesi pek iyi durumda değil.
SOL: Richard'ın evi sıcak ve kuru. Kitaplığı kitaplarla ve buzdolabı yiyeceklerle dolu.
SAĞ: Paula'nın evinde bir sürü insan var; ama başka da pek bir şey yok. Ortam gürültülü ve nemli. Paula sürekli hastalanıyor.
SOL: Richard'ın ebeveynleri onun için herşeyi yapıyorlar.
SAĞ: Paula'nınkiler de. O yüzden gece gündüz çalışıyorlar.
SOL: Richard iyi bir okula gidiyor. Okulun kaynak sorunu yok, iyi öğrencileri var. Öğretmenler işlerini severek yapıyorlar.
SAĞ: Paula'nın okulunda sınıflar çok kalabalık. Okulun kaynak sorunu var. Öğretmenler mutsuz ve stresliler.
SOL: Bunların sonucunda Richard'dan beklentilerle [Anne: "B+ mı? Sana özel ders aldırmalıyız"]
SAĞ: Paula'dan beklentiler [Anne: "B mi? Hiç de fena değil!"] niçin farklı anlayabiliyoruz.
Ve yıllar boyunca bu küçük farklılıklar birikiyor...
SOL: Anne babanın ödediği özel, kaliteli üniversite
SAĞ: İş ve okulu birarada götürüyor. Bir sürü borcu var.
Bu farklar biriktikçe de araları açılıyor:
SOL: Baba: "Orada çalışan arkadaşlarım var, sana hemen staj ayarlarım"
SAĞ: Baba: "Sen derslerine çalış, benimle zaman kaybetme"
Bu farklar tek başlarına fark edilmedikleri için...
SOL: Bankacı: "Krediniz onaylandı, tebrikler!"
SAĞ: Bankacı: "Maalesef krediniz onaylanmadı"
SOL: ...Zaman içinde Richard toplumda en yukarıda olmayı hakettiğini düşünmeye başlıyor; ne de olsa herşeyi "kendisi" yaptı. Yönetici: "Sen Roger'ın oğlusun değil mi? Hakkında iyi şeyler duyuyorum; böyle devam et."
SAĞ: Paula da yavaş yavaş "haddini bilmeye", "toplumdaki yerini kabullenmeye" başlıyor. Yönetici: "Evet, işe alındın şekerim, ama bir gözüm üstünde olacak!"
SOL: "Başarınızın sırrı nedir?"
SAĞ: "Müsaadenizle..."
SOL: "Sızlanmak yerine çok çalışmak. Sadaka isteyenlerden bıktım. Bana kimse birşeyi gümüş tabakta sunmadı..."
markasıdır.
Haber Gönder
