Stres ve Gürültüye Karşı Hassasiyet

Soru: Geçtiğimiz iki ayda, kulaklarımda ziller çaldı ve sese karşı hassasiyetim fazlalaştı. (Örneğin bir kese kağıdının açıldığını duymak kulaklarıma zarar veriyor). Bir virüsten kaynaklanan ufak bir hasar olması gerektiğini söyleyen bir kulak burun boğaz doktoruna gittim. Çok iyi çıkan bir duyma testinden geçtim. Daha sonra yaşadığım hassasiyete, düzenlenmemiş bir stresin neden olduğunu söyledi. Tamamen afallamıştım ve ikinci bir fikir alma ihtiyacı hissettim. Kulaklarıma çabucak bir baktı ve teşhisi koymandan önce bana birkaç soru sordu. Bana eksiksiz bir egzersiz vermemiş olduğunu hissetmekte yanlış mıyım? Belirtilere neden olacak başka bir şey var mıdır? Sude

Cevap: Noksan bir takım bilgilerle donanmış bir başka doktordan ikinci bir tahmin (tehlikeli bir şekilde) her zaman eğlencelidir. Bu sutünda şiddetle kalayladığım bazı doktorlardan ilk “nasıl cüret edersin” mektubumu bekliyorum. Bu çok söylendi, devam edeceğim…

Kulak çınlaması ile birlikte sese hassasiyetle ilgili sizin verdiğinizi bilgilere dayalı kesin bir teşhis koymaya cesaret edemem. Fakat bu doktorla olan etkileşiminizin üzerinden yorum yapmak isterim.

Tepemizde bir elektrik ampülü yandığı ve kendi kendimize “EVET! BUNUN NE OLDUĞUNU BİLİYORUM1” dediğimiz anlar kesinlikle vardır. Böyle anlarda, geçmişe ait bilgiler ve fiziksel muayenenin geniş bir bölümünün atlanması ile ilgili güçlü bir eğilim vardır – bunların hepsinin ötesinde, biz önce birini çözeriz, bir hastayı tedavi etme ve sonra diğer bir hastaya geçme zamanıdır.

Süreç her zaman kendine hastır. Eğer bir hasta “Duyamıyorum, kulaklarım kulak kiri ile dolu” diye belirtiyorsa ve baktığımda kirden başka bir şey görmüyorsam, burnuna ve boğazına bakmak için çok ufak bir neden kalmıştır. Bu örnekte, kişinin geçmişi ile ilgili sadece çok az bir bilgiye ihtiyacım var. (Bilhassa, hastanın hiç kulak ameliyatı ya da kulak travması geçirip geçirmediğini sorarım ve hastanın kirden önceki duyma düzeyi ile ilgili fikrini bilmek isterim). Burada önemli olan kiri temizlemek ve sonradan “Daha iyi mi?” diye sormak.

Hakikaten, çeşitli vesilelerle bu çeşit bir hastanın burnuna ve kulağına baktığımda, kesinlikle bir miktar şaşırtmıştım. (“Bunlar benim KULAKLARIM doktor”). Yani… Bunun gerçekten ne olduğu hastanın beklentilerini anlamakla ilgilidir. Bu zamanlarda, hasta esaslı bir görüşme ve muayene bekler; böyle zamanlarda, hasta sizin her şeyi “kavramanızı” bekler. Hastanın beklentileri ile doktorun, geçmişin ve muayenenin ne kadar gerekli olduğu konusundaki düşünceleri daima çelişmez. Bir yandan, gereksiz bir şekilde meraklı olmakla da suçlanabiliri,. (Doktor, dürüstçe gerçekten geçirdiğim her operasyonu bilmenize gerek yok, değil mi?) diğer bir yandan umursamaz ve ilgisiz olarak da görülürüz.
Şunu düşünmeyi isterim ki, eğer doktor bir hekimse hasta bir oranda bunu algılayacak ve doktorun diğer bazı ufak kusurlarını affedecektir. Gerçekte, bazı doktorlar ihtimamlıdır, fakat tek bir ilgi alanına odaklanmaz, ve bazı hastalar omuzlarında bir uzaklık taşırlar ve daima doktorların motivasyonları ile ilgili en kötüyü düşünürler. Ve maalesef ki, dürüstlükle lanet bir izlenim vermeyen ve mümkün olduğunca çabuk hastasının sorununu halletmek isteyen doktorlar da vardır.

Size ve sizin kulak burun boğaz doktorunuza dönelim. Benim fikrime göre, stres, teşhis dışı bir şeydir. Bu şu demek, teşhis koyabilmek için doktorun sizin başka bir şeyiniz olmadığı konusunda emin olmalı, ve belirtilerinizle ilgili daha elle tutulur açıklamalar yapmalıdır. Bu doktor, diğer olası teşhisleri dışarıda tutmak için yeteri kadar derinlemesine bir araştırma yapmış mıdır? Bunu söyleyemem – görüşmeyi gözlemlemek için orada değildim.
Önemli olan sizin algılamanızın, doktorun gereken ilgiyi göstermemiş olduğudur. Sizin durumunuzu tıbbi olarak önemsiz görerek göz ardı etmiş olduğunu hissetmişsiniz. Ona ikinci bir şans verebilirsiniz, fakat şüpheliyim ki, bu doktor-hasta ilişkisi geri döndürülemez bir şekilde lekelenmiştir. Sezginize güvenmenizi ve ikinci bir fikir araştırmanızı öneririm.

Psikiyatrist Dr. Douglas Hoffman