BİZE ULAŞIN
Sorunuyla gelen çocuğumuzu dinlerken bazen hiçbir şey söylememek, konuşmamakta güçlü bir iletişim yöntemidir. “Pasif dinleme” olarak geçen bu dinlemeyle çocuğumuza söylediklerinin kabul edildiği duygusunu verir, duygu ve düşüncelerini daha çok dile getirme konusunda cesaretlendirir. Gerçekten dinlenildiğini hisseden çocuk ailesine daha yakın, daha samimi ve daha içten paylaşımlarda bulunur.
Gerçek dinlemenin ilk koşullarından biri kişiyi bedenen dinler duruma geçmektir. Elinizde cep telefonu varken, mutfakta yemek yapıyorken veya televizyonda dizi seyrederken gerçek bir bedensel dinleme yapamazsınız. Tümü ile bunlardan uzaklaşmanız ve çocuğunuza yönelmeniz önemlidir. Çağımızın en büyük sorunu olan cep telefonumuzla meşgul olurken çocuğumuza “ben seni dinliyorum, anlat” deriz. Aynı hareket bize bir arkadaşımız tarafından yapılmış olsa, kendisine tepki verir, hatta sinirlenir ve belkide bulunduğumuz ortamı terkederiz. Kızgın, kendimizi değersiz hessederek arkadaşımızla ilişkimizi bile kesebiliriz. Eee, çocuklarımızın bizden ne farkı var= duygular aynı duygulardır. Oysa ki özellikle çocukla iletişim halindeyken onunla aynı hizzada olmak, yüzüne bakıp göz teması kurmak gerekir. Bunların hiç birini yapmıyorsak geçek bir dinlemeden bahsedemeyiz. Özellikle tepeden bakar bir tavır takınıp dinliyormuş gibi yapmak samimiyetsiz ve güvensiz bir ortam yaratmaktadır.
Anne baba olarak çocuğumuzun yüzüne bakarak ve göz teması kurarak dinlemeyi gerçekleştirdiğimiz takdirde sözcüklere dökülemeyen çok fazla mesajıda okur hale gelebiliriz. Çocuğunuz sorununu anlatırken, gözlerini kaçırıyorsa, gözleri dolmuşsa, başını önüne eğerek konuşuyorsa dile getiremediği başka yoğun duygular içinde olduğu farkedebilirsiniz. Böylece duygularını dile getirmede sıkıntı yaşayan çocuğumuza “seni üzgün görüyorum” diyerek duygusunu tanımlamasına yardımcı olabilirsiniz.
Bedenen ve dikkatli dinlemenin yanında sessizlik de güçlü bir dinleme aracıdır. Çocuklarımız sorunla geldiğinde hemen lafa karışıp sorunu gidermeye ve çözüm bulmaya çalışırız. Tümü ile iyi niyetle yaptığımız bu tutumlarla konuşma başlamadan bitebilir. Oysa ki yapmamız gereken sessizce dinlemek ve dinlerken anlatılanları takip ettiğimizi belli eden baş işaretleri, “hmm”, “hıhıı”, “evet anlıyorum”, “yaaa”, “demek öyle”, “öyle mi?” gibi kısa sözcükleri kullanmakdır. Bunları gerçekleştirdiğimiz takdirde çocuğumuz dinlenildiği hissedecek ve konuşmaya
devam etmek isteyecektir.
Bizim onlara ilettiğimiz konuşma davetini kabul edecektir. Pasif dinleme ile çocuklarımızı kabullendiğimizi ve bir birey olarak onlara saygı duyduğumuzu iletmiş oluruz.
Böylece etkin dinlemenin ilk adımı gerçekleşmiş olacaktır.
Daha fazlası için;
Canay Bahşi Ilgın'a canayilgin@gmail.com adresinden ulaşabilirisiniz.
