Mutluluk Yolculuğu

“Mutluluk varılmak istenen bir yer değil; bu yere varıncaya kadarki yolculuktur.” sözünü duymuşsunuzdur. Zaman zaman duyarız böyle güzel sözleri; ama bunları hatırlamak ve üzerinde düşünmek asıl önemli olan. Bu söz de böyle oldu ve tekrar karşıma çıktı geçenlerde. Sonra farklı bir açıdan düşünerek aslında çocuk yetiştirirken ne kadar büyük anlam taşıdığını farkettim.

Anne baba olmanın ilk heyecanını yaşadığımız günleri düşünelim. O zamandan sonra geçen yılları. Doğduğu günden beri hep bir sonraki döneme ulaşmasını beklemedik mi? Sanki orada daha mutlu olacakmışız gibi. Oysa tüm gelişim sürecini birlikte geçiriyor olmaktan daha büyük mutluluk var mı?

Hep şöyle başlar hikaye: “Kırkı çıksın rahatlarız!”
Sonra 3 ayı dolsun.
6 aylık olsun.
1 yaş…
Dişi çıksın.
Yürüsün.
Kendi kendine yemek yesin.
Bir anaokuluna gidecek yaşa gelse tamamdır.
İlkokula başladığında…
İlkolkul bittiğinde…
Liseyi bir bitirse.
Üniversiteye girse.
Sınavları geçse.
İşe girse.
Eş bulsa.
Evlense.
Ev alsa…
Çocuğu olsa…

Bu böyle gidiyor ve aslında farkediyoruz ki öyle ya da böyle hepsinin vakti geliyor. Üstelik zaman çabuk geçiyor. O halde neden kendimize mutsuzluk yaratıyoruz bir sonrakini düşünerek? O an elimizde olana odaklansak ya? Onun keyfini çıkarsak…

Büyümek bir yolculuk. Bizler de halen devam ediyoruz bu yolculuğa; çocuklarımız da. Anne babalar olarak, en değerli varlığımızın yolculuğuna eşlik etmek, onun her şeyine tanıklık ediyor olmak hayattaki en güzel armağanlardan biri.

O halde anneler babalar, bırakalım sıkıntıları, kaygıları. Bunlar her zaman, her dönemde olacak. Önemli olan bunları birlikte nasıl aşıyor olduğumuzu görmek. Bundan mutluluk duymak.

Hele şimdiki gibi yaz ve tatil dönemlerinde…Farkedelim nerede olduğumuzu…Çocuklarımızla neyi, nasıl yaşıyoruz? Onlara ne mesajlar veriyoruz?

Sonuç olarak, bu sene yaz tatilinden hafızalarımıza hangi güzel anıları bırakıyoruz?

Figen Küçükkoner Kırca