BİZE ULAŞIN
“Sakız yutmanın zararlı olduğu, yıllarca bağırsaklara yapışıp kalacağı” şeklindeki şehir efsaneleri hepimizin çocukluk yıllarında çok duyduğu söylemlerdendir. Efsane diyoruz ama bir kısmı için demek daha doğru olur. Çünkü sakız yutmanın gerçekten de bazı zararları var. Özellikle de sık sık yutan kişiler için. Kazayla yutulan sakızlar için ise çok ciddi şekilde zararlarından bahsetmek pek mümkün değil.
Sakız yutmak, eğer soluk borunuzu tıkamadıysa size büyük bir zarar vermez. Fakat, sakızın içerdiği maddeler, sindirim sistemimizin kolaylıkla eritebileceği cinsten şeyler değildir.
İçindeki maddeler kolayca dışarı atılır mı?
Sakız, sakız mayası, tatlandırıcılar, koruyucu ve yumuşatıcılardan oluşur. Şeker ve nane gibi tatlandırıcılar kolay parçalanır ve çabucak dışkı yoluyla atılır.
Aynı şekilde bitki yağı veya gliserin gibi yumuşatıcılar da sindirim açısından sorun teşkil etmez. Ancak, sakız mayası, mide asidine ve sindirim sırasında bağırsakta salgılanan enzimlere karşı dirençlidir.
7 yıl beklemiyor
Fakat sakız mayası parçalanıp sindirilemese de midede yedi yıl beklemiyor. Aşırı büyük olmadıktan sonra sindirim sisteminde bir şekilde yolunu bulup dışarı atılıyor. Üstelik, sakız yumuşak olduğundan atılması daha da kolay olabiliyor.
Sakızın uzun süre vücutta kalması ancak fazla miktarda yutulması halinde söz konusu olabilir. O durumda bile kabızlık gibi belirtiler nedeniyle bir şekilde tespit edilip teşhis konması fazla uzun sürmeyecektir.
Sakızın içeriğinde ne var?
BBC Dergi’nin haberine göre, önceleri sakız üreticileri, yaz kış yeşil olan ve Meksika, Orta Amerika ve Karaipler’de yetişen sapodilla ağacının reçinesini kullanıyordu ana madde olarak. Ama İkinci Dünya Savaşı sırasında Amerikan askerleri gittikleri ülkelere sakız götürünce sapodillanın popülaritesi arttı, talebi karşılaması zorlaştı.
Bugün çoğu sakızda doğal ya da sentetik polimer kullanılıyor. ABD Gıda ve İlaç Kurumu birçok maddenin kullanımına izin veriyor. Her üretici sakızda ideal elastikiyete ulaşmak amacıyla kendi malzemelerini kullanıyor.
