Kızı için 51 milyon dolarlık eğlence parkı inşa eden baba

Claire Bates

BBC World Service

ABD'nin Teksas eyaletinde yaşayan Gordon Hartman, ailesiyle gittiği bir tatilde 12 yaşındaki kızı Morgan'ın arkadaş edinmeye çalıştığını gördüğünde havuzdan çıkmak üzereydi.

Morgan, diğer çocuklarla oynamaya çalışıyordu ama çocuklar hızlıca havuzu terk etmişti.

Baba Hartman, 5 yaşındaki bir çocuğun idrak düzeyine ve bir çeşit otizme sahip olan kızı Morgan'dan çocukların bir engelliyle nasıl iletişim kuracaklarını bilemedikleri için çekindiğini düşündü.

Bu konu üzerine uzun uzadıya düşünen Hartman, "Morgan şahane bir genç kadın. Onunla tanıştığınızda bir gülümseme ve kucaklamayla karşılaşırsınız. Ancak çoğu zaman bunun için onu nereye götürmemiz gerektiğini bilmiyorduk" diyor.

Morgan ve ebeveynleri 'Morgan'ın Harikalar Diyarı'ndaki dönme dolapta beraber oynuyor.

Hartman ve eşi Maggie, diğer ebeveynlere hem Morgan'ın hem de Morgan ile iletişim kuran diğerlerinin rahat etmesi için Morgan'ı nereye götürebileceklerini sormaya başladı.

Hartman, "Böylesine kapsayıcı bir yerin olmadığını keşfettik" diyor.

Bu yüzden 2007'de böyle bir yeri Hartman kendisi inşa etmeye karar veriyor.

Daha önce müteahhitlik yapan Hartman, 2005'te şirketini satarak engellilere yardım etmek amacıyla kâr amacı gütmeyen Gordon Hartman Aile Vakfı'nı kurmuş.

Sonra da "dünyanın ilk en erişilebilir eğlence parkını" kurmaya karar veriyor.

Hartman, "Herkesin her şeyi yapabildiği bir eğlence parkı inşa etmek istedik, özel durumları olan kişilerin de oynayabildiği" diyor.

Danışmak için doktorları, terapistleri, ebeveynleri, engelli olsun olmasın çok sayıda kişiyi bir araya getiren Hartman, eğlence parkını Teksas'ın San Antonio kentindeki 25 hektarlık kullanılmayan bir taşocağı alanına inşa ediyor.

Özel olarak tasarlanmış atlıkarınca bütün ziyaretçilere açık

Park, 2010 yılında 34 milyon dolar maliyet ile 'Morgan'ın Harikalar Diyarı' adıyla açıldı.

Eğlence parkında herkesin erişimine açık olan Ferris adlı bir dönme dolap, serüven oyun alanı ve bir minyatür tren bulunuyor.

Parkta aynı zamanda tekerlekli sandalyesi olan ziyaretçilerin de kullanımına açık olan bir atlıkarınca var.

Hartman, Mogan'ın başta bu oyuncaktan korktuğunu, ancak üç yıl önce atlıkarıncaya binebildiğini anlatıyor:

"İlk başta oyuncağın yayına gitmeye başladı, sonra da bir hayvanın üstüne biniyordu ama biz oyuncağı çalıştırmıyorduk. Yavaş bir süreçti ama şimdi ona binmeye bayılıyor. Korktuğu bir şeyin üstesinden gelmek onun için çok önemli. Oyun oynarken başarılan küçük şeyler büyük bir fark yapabilir."

Çalışanlarının üçte biri engelli

Parkı açıldığından beri 67 ülkeden ve 50 Amerikan eyaletinden bir milyondan fazla kişi ziyaret etti.

Çalışanlarının üçte biri engelli olan parka engellilerin girişi ücretsiz.

Hartman, "Morgan'ın ihtiyacı olan her şeye sahip olması dolayısıyla şanslı olduğunu fark ettim. Bu yüzden özel durumu olan diğer kişilere daha fazla yük olmak istemedim. Her yıl parkı 1 milyon dolar zarar edeceğimizi bilerek açıyoruz, bunu aşmak için yardımlara ve ortaklarımıza ihtiyacımız var" diyor.

Tekerlekli sandalyeli bir ziyaretçi özel salıncağa biniyor.

Isınan tekerl**ekli sandalyeler için su parkı**

Bu yıl ise park "Morgan'ın İlham Adası" adını taşıyan erişilebilir bir su parkının açılmasıyla daha da genişledi.

Hartman, "Temmuz ayında tekerlekli sandalyeler çok fazla ısındığı için daha az kişinin geldiğini fark ettik. Bu yüzden hemen yana bir su parkı inşa etmeye karar verdik" diyor.

Ada'nın bir kısmında kaslarıyla ilgili sorun yaşayanlar için sıcak su kullanılıyor.

Batarya yerine basınçlı su ile çalışan su geçirmez ve motorlu tekerlekli sandalyeler ziyaretçilere veriliyor.

Su parkının maliyeti ise 17 milyon dolar.

Hartman, parkla ilgili anılarını şöyle anlatıyor:

"Dün bir adam İlham Adası'nda yanıma geldi ve beni elimden tuttu.

Akut bir durumu olan oğlunu işaret etti ve ağlamaya başladı. Oğlunun daha önce suda hiç oynamadığını söyledi."

Hartman dört ziyaretçinden üçünün özel bir durumu olmadığını söylüyor, bunun tam da park için istediği şey olduğunu ekliyor:

"Böylece insanlar bazı açılardan farklı olsak da aslında aynı olduğumuzu öğreniyor.

Tekerlekli sandalyedeki bir kızın diğer bir kızın yanına gittiğini ve beraber oynadıklarını gördüm. Bu gerçekten çok güzeldi."

Hartman, bu konuda yüzlerce mail ve mektup alsa da parkı başka bir yerde açmayı düşünmüyor. Daha çok San Antonio'da özel durumu olan gençler için eğitim sahaları kurmaya odaklanıyor.

Ancak parkı başka bir yerde kurmak isteyenlere yardımcı olabileceklerini söylüyor.

Morgan'ın parka oynamaya geldiğinde bir ünlü gibi karşılandığını belirterek, "Buraya geldiğinde bir rock yıldızı gibi karşılanıyor. Birçok kişi onunla konuşmak ve fotoğraf çektirmek istiyor, o da bu konuda çok iyi" ifadesini kullanıyor.

Parkın bazı kısımlarında kullanılan su kas sorunları olanlar için sıcak.

Bugün 23 yaşında olan Morgan, gün geçtikçe güçleniyor.

"Şimdi daha çok konuşuyor ve fiziksel sorunlarının çok sayıda ameliyat ile üstesinden gelmeye çalışıyoruz. Geldiği yerden ötürü kendisiyle gurur duyuyoruz" diyen Hartman, Morgan'ın en çok salıncaklarda ve kum havuzunda oynamayı sevdiğini, ancak diğerlerine ne kadar yardımcı olduğunun farkında olmadığını söylüyor:

"Morgan, parkın adının kendisinden geldiğini biliyor ama tam olarak bunun ne anlama geldiğini ve diğerlerinin hayatlarını nasıl değiştirdiğini çok anlamıyor.

Hayatta başa çıktığı şeylerin nasıl gerçek bir ilham kaynağı olduğunun çok farkında değil."