BİZE ULAŞIN
Pek çok ebeveyn, çocuklarına sınırsız seçenek sunuyor ancak çocuklar çok fazla seçenekle karşı karşıya bırakıldıklarında bundan yoruluyorlar.
Aileler çocuklarını her konuda övdükçe, çocuklar yaptıkları her şey için bir ödül ya da alkış beklemeye başlıyor.
Çocukları sürekli mutlu etmek için uğraşmak oldukça yanlış bir davranış. Çocukların ileride sağlıklı bireyler olabilmeleri için kendi kendilerine mutlu olabilmeyi öğrenmeleri gerekiyor.
Her durumda üzerlerine titremek çocukların tatminsiz olmasına, ileride pek çok bağımlılık problemi yaşamalarına neden olan bir davranış.
Özellikle spor dallarıyla ya da müzikle ilgilenmeleri için onları zorlamak ters tepecek, çocukların bu konulara karşı ilgisiz olmasına sebep olacaktır.
Ebeveynlerin sürekli olarak çocuklarının ne kadar akıllı ve başarılı olduğundan bahsetmeleri, çocuğun kabalaşmasına, içten içe onun dışındaki herkesin salak olduğuna inanmasına ve insanları küçük görmesine yol açar. Bu da çocuğun sevilmeyen bir insan olmasına sebep olur.
Çocuklar, ebeveynlerinin ya da yakın çevresinin, kendisine öğretilen dini kurallardan herhangi birine uymayan bir davranışta bulundunduğunu gördüğü anda inanışından uzaklaşır.
Pek çok ebeveyn çocuğuyla cinsellikle ilgili konuları konuşmaya çekinir ancak bu çocuğa hayatının her döneminde büyük zorluklar yaşatacak bir tutumdur.
Genellikle ebeveynler, çocukların yaptığı hatalara karşı fazla sert çıkıyor ve bu davranışın, aynı hatanın bir daha tekrarlanmasına engel olacağına inanıyorlar. Ancak bu şekilde yetişen çocuklar her alanda mükemmeliyetçi oluyor, dolayısıyla tatmin olamıyor ya da üretmekten çekiniyor, bir hata yaptıklarında kendilerine affedemiyor ve değersiz olduklarını düşünüyorlar. Daha da kötüsü bu tutum intihara meyilli bireyler yetişmesine sebep oluyor.
Ebeveynler, yanlış davranışları karşısında çocuklarını "artık onları sevmemekle" tehdit edebiliyorlar. Bu çocukların bir süre sonra bu tehdidi umursamamalarına sebep olduğu gibi çocukların kendilerini sevmemelerine de yol açıyor.
Kendi kendilerine yemek yemek ya da küçük kardeşlerine bakmak zorunda bırakılan, henüz 4 yaşında 3 hastam oldu. Bu hastalar ileride aile sahibi olmak istemiyor, çünkü kendi ailelerini zaten kendileri yetiştirdiklerini söylüyorlar.
Tv, videolar, oyunlar, telefonla konuşmak ya da mesajlaşmak, fark etmez. Sürekli birbiriyle mesajlaşan ancak hiçbir zaman doğru iletişim ve ilişki kuramayan bir anne ve oğlunu tanıyorum. Doğru iletişim yolu bu değil.
Bazı ebeveynler çocukların sıkılmadan, sürekli olarak bir şeylerle uğraşmaları gerektiğini düşünüyor. Ancak bu, çocukların yarıtıcı olmayı ve sıkıldıklarında kendi kendilerine yapacak bir şey bulamamalarına sebep oluyor.
Çocukarını, kayıp oyuncaklarının üzüntüsünden bile korumaya çalışan, hemen yenisini alan ebeveynler görüyorum. Çocukların kaybetmeyi ve bununla başa çıkmayı öğrenmeleri gerekiyor.
Çocuklara daha az hasta olmanın yollarını gösteren Forest Anaokulu'ndaki bir grup çocuk, sürekli olarak hasta olmaktan korunan çocuklara göre çok daha sağlıklı.
"Bugün neler yaptın?" Çocuklar, ebeveynlerinin onların hayatı hakkında ilgili olduklarını gördüklerinde ve sevildiklerini hissettiklerinde daha iyi uyuyorlar.
Çocuklara kitap okumak sakince durmalarını ve hayal güçlerini kullanmalarını sağlar. Bunlar video izlemenin yapamayacağı şeyler! Onlara kitap okumak onları okula hazırlar ve yaratıcılıklarını geliştirmelerini sağlar.
Ebeveynler, çocukların uzun süre emzik kullanmalarının, çocukların kendilerini güvende hissetmediklerinin en büyük göstergelerinden olduğunu bilirler ancak çocuklarını güvende hissettirmeye çalışmak yerine bir an önce emziği bıraktırmaya çalışırlar. Bu yüzden hala gizli gizli parmağını emen pek çok hastam var.
Özellikle sürekli olarak "doydun mu?" diye diretmek. Bu şekilde sorarsanız çocuğunuz doymuş olduğu halde tabağını yeniden doldurmak isteyebilir. Ancak çocukların, yeterince yemek yiyip yemediklerini, doyup doymadıklarını kendi başlarına anlayabilmeleri gerekir.
Ebeveynler birazcık vurmanın onlara bir şeyler öğreteceğine inanır ancak hiçbir ceza sevgi kadar öğretici olamaz.
