Londra'da 'cop yiyen' öğrenciler ne diyor?

Dünkü gösteriye katılan Mike, sürekli polis kalkanıyla yüzüne vurulduğunu söylüyor.

İngiltere'de dün Avam Kamarası'nda onaylanan eğitim harçlarını üç katına çıkaran yasa, ülkede son yıllarda görülen en ciddi öğrenci eylemlerini tetikledi.

Dün Londra sokaklarını dolduran, Parlemento'nun önünde seslerini duyurmaya çalışan öğrenciler son bir buçuk ay içinde dördüncü kez sokaklardaydılar.

Taleplerinin dikkate alınmasını isteyen öğrenciler, muhattap bulamamaktan dolayı öfkeliydiler.

Öfkeleri zaman zaman polisle çatışmalarını doğurdu, çok sayıda protestocu ve polis yaralandı.

Middlesex Üniversitesi Felsefe bölümü öğrencilerinden Alfie Meadows başına aldığı cop darbesi sebebiyle beyin kanaması geçirdi.

Alfie'nin üç saat süren bir ameliyat sonunda hastanede müşahade altında olduğu bildirildi.

Bağımsız Polis Şikayet Komisyonu IPCC, iddialar üzerine soruşturma başlattı.

Apolitik gençliğin sonu mu? Öğrencilerle polis sık sık karşıya geldiler.

Devam eden öğrenci protestoları, yıllardır gençlerin ve öğrencilerin apolitik olduğuna dair genel kanıyı da sarsıyor.

Acaba bu gördüklerimiz 1968'lerin öğrenci aktivizmine bir geri dönüşü mü ifade ediyor, yoksa o dönemin büyük prensiplerinin yerine, sorun bireysel ekonomik kaygılar mı?

Protestolara katılan London School of Economics (LSE) öğrencisi Isla Woodcock'a sorduk:

Woodcock: Orada yalnızca kendi ekonomik kaygılarımız için bulunduğumuz doğru değil.

Çünkü yeni uygulamalardan gerçekten etkilenecek olan öğrenciler aslında biz değiliz.

Etkilenecek olan yeni nesil tabi ki bizim kardeşlerimiz ama biz kişisel olarak etkilenmeyeceğiz.

Ama bundan doğrudan etkilenen kişilerin de protestoda olması ve kızgın olmaları son derece doğal.

Ancak sorun bundan çok daha büyük ve kesinlikle kişisel ekonomik kaygılarla sınırlı değil.

Bu sosyal kaygılar ve eğitimimizin ticarileşmesiyle ilgili bir hareket.

Ve herkes haklı olarak bu konuda çok kızgın.

Dünkü oylama sırasında binlerce protestocu Parlamento Meydanı'nda toplandı

BBC: Fakat gene 68 kuşağına dönecek olursak, onların kaygıları dünyanın başka bir ucunda yapılan savaşlardı. Bununla karşılaştırınca gene de çok kişisel olduğunu düşünmüyor musunuz?

Woodcock: Bence insanlar başkalarını düşünen öğrencilerden çok korkuyor.

Bununla nasıl baş edeceklerini bilemedikleri için de, olayları kişisel çıkar üzerinden gelişiyormuş gibi göstermeyi tercih ediyorlar.

Herkes bu meseleleri kompartmanlar halinde görmeyi tercih ediyor, bir protestonun yalnızca okul harçlarıyla ilgili olduğunu, bir diğerinin bütçe kesintileriyle ilgili olduğunu söylüyorlar.

Ancak bunların hepsi aynı mücadelenin bir parçası.

Söz konusu olan mevcut hükümetin her şeyi değiştirmek için verdiği ideolojik savaş.

BBC: Ancak sizin mücadeleniz daha çok İngiltere ile ilgili, dünyanın başka yerlerinde olanlarla ilgilenmiyorsunuz. Mesela neden küresel çatışmalara dair protesto düzenlemiyorsunuz?

Woodcock: Bence öğrenci aktivizmi yükselişte, ve bu sadece son birkaç haftada değil, son birkaç yılda olan bir şey.

Benim katıldığım ilk büyük protesto, Irak savaşına karşıydı örneğin.

Ve kesinlikle uluslararası bir boyut var.

İnsanlar noktaları birleştirmeye, eğitim için para yoksa, nasıl Irak ve Afganistan savaşları için var demeye başlıyor.

Paramızı nasıl ve nerede harcadığımız çok ideolojik ve bu da öğrencilerin yalnızca kendilerini düşünmediğini gösteriyor.